Η φετινή κατάσταση αναδεικνύει πολλά από τα δοµικά προβλήµατα της ελληνικής ελαιοκοµίας και δη την αδυναµία της αγοράς να ρίξει φως στην διαθεσιµότητα εγχώριου προϊόντος, κάτι που σαφώς δυσχεραίνει την θέση διαπραγµάτευσης των παραγωγών και εν τέλη το διαθέσιµο εισόδηµά τους.
Όταν για παράδειγµα πολλά ελαιοτριβεία της Μεσσηνίας (και όχι µόνο) τιµολογούν όλα τα ελαιόλαδα για 5 γραµµές και ταυτόχρονα πληρώνουν µε 20 λεπτά απόσταση την κάθε γραµµή πάνω από το 0.6, εύλογα κατανοεί κανείς ότι το ικανοποιητικό blend µε 0.5 οξύτητα που καταλήγει να έχει στις δεξαµενές του ο εκάστοτε ελαιοτριβέας έχει κοστίσει 4,20 µε 4,30 ευρώ το πολύ, ενώ δύναται να πουληθεί στα 4,80 έως 5,20 ευρώ το κιλό. Στην πράξη λοιπόν καθηµερινά υποτιµολογείται το οριακό έξτρα (0,6-0,8 γραµµές) και το παρθένο ελαιόλαδο µέχρι 1,2 γραµµές, εις βάρος µίας µέσης προσόδου του παραγωγού κατά 200 µε 300 ευρώ ο τόνος. Μπορεί τώρα τα παραπάνω να µην ακούγονται τροµακτικά (αν αναλογιστεί κανείς πως ένας τόνος ελαιολάδου µε 5,00 ευρώ αποδίδει 5.000 ευρώ), όµως θα πρέπει κανείς να προσµετρήσει πως οι φετινές χαµηλότερες κατά κανόνα αποδόσεις και η αναµενόµενη µείωση του διαθέσιµου καρπού προς έκθλιψη, πολλαπλασιάζει τον πραγµατικό αντίχτυπο του κάθε ευρώ.
Ξεφυλλίστε σε υψηλή ανάλυση την εβδομαδιαία Agrenda
Μειωµένη 30% η σοδειά στην Τριφυλία
Για να έχει κανείς εικόνα για την πραγµατική µείωση της παραγωγής, ακολουθούν τα στοιχεία που µαζεύει µε κόπο και µεράκι ο διευθυντής της ∆ΑΟΚ Τριφυλίας, Αντώνης Παρασκευόπουλος. Μέχρι τέλος Νοεµβρίου, υπολογίζεται ότι έχουν παραχθεί 12.000 τόνοι ελαιολάδου, µε το 70% των κτηµάτων να έχουν µαζευτεί. Μέχρι το πέρας Ιανουαρίου, υπολογίζεται πως θα έχουν παραχθεί το πολύ 18.000 τόνοι. Να σηµειωθεί τώρα πως την 2024-2025 παρήχθησαν 26.000 τόνοι, µε την παραγωγή στην Ελλάδα στους 240.000 µε 250.00 τόνους.
Κάπου εδώ, µπαίνει στην συζήτηση η «φάµπρικα» των εκτιµήσεων. Την 2024-2025 και την 2025-2026, ο ισπανοκρατούµενος υποστηρικτικός κλάδος βάλθηκε να πείσει τον κόσµο όλο πως επίκειται υπερπαραγωγή, από Μάιο µήνα, πριν καλά καλά αρχίσει το δέσιµο. Κανείς -πραγµατικά κανείς- δεν είναι σε θέση να κατανοήσει, µε ποιον τρόπο υπολογίζονται οι 3,5 και οι 4,0 εκατ. τόνοι που είχαν υπολογίσει οι κλαδικοί αναλυτές. Τα στοιχεία πολύ απλά και η µεθοδολογία δεν είχαν ποτέ δηµοσιευτεί. Ο κόσµος της παραγωγής λοιπόν, έχει κάθε δίκιο να είναι «έξαλλος», ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως φέτος το Μάιο, οι Ισπανοί στην EXPOLIVA είχαν στήσει επιθετική καµπάνια ενηµέρωσης µε το πρόσχηµα ότι επίκειται ιστορική λαδιά 4,0 µπορεί και 4,20 εκατ. τόνων. Η πραγµατικότητα στο πεδίο δείχνει πλέον ότι µιλάµε για µία «κλασική» παραγωγή 3,0 άντε το πολύ 3,2 εκατ. τόνων.
Στους 270.000 τόνους η Τυνησία λένε οι Ευρωπαίοι, για 500.000 τόνους κάνουν λόγο οι…Τυνήσιοι
Τελευταία, η Κοµισιόν έδωσε τις δικές της εκτιµήσεις για την παγκόσµια και περιφερειακή παραγωγή ελαιολάδου, προβλέποντας µία ελληνική σοδειά στους 220.000 τόνους, µία ισπανική στους 1,37 εκατ. τόνους και την ιταλική στους 300.000 τόνους. Το ενδιαφέρον εδώ είναι η εκτίµηση για παραγωγή Τυνησίας 270.000 τόνων, όταν οι ίδιοι οι Τυνήσιοι βγαίνουν και λένε ότι έχουν τα διπλά κιλά γύρω στους 500.000 (!) τόνους. Σε παγκόσµιο επίπεδο, η Κοµισιόν υποστηρίζει πως η παραγωγή θα παίξει στους 3,2 εκατ. τόνους, µειωµένη κατά 300.000 τόνους συγκριτικά µε πέρυσι.
Όσον αφορά την Ελλάδα, ίσως θα έπρεπε κάποια στιγµή να βγει το υπουργείο και να δώσει επίσηµα τη µεθοδολογία εκτίµησης των ποσοτήτων. Άνθρωποι µε καλή γνώση των πραγµάτων υποστηρίζουν πως έχει έρθει η ώρα για υποχρεωτική δήλωση παραγωγής των ελαιοτριβείων µε ζυγαριές σε κάθε πύλη, ώστε να ξεδιαλύνει το τοπίο και τα στοιχεία που στέλνουμε ως χώρα σε Κοµισιόν και ∆ιεθνές Συµβούλιο Ελαιοκοµίας να είναι αντιπροσωπευτικά της αγρονοµικής κατάστασης.
