Κατά τη διάρκεια τελετής που πραγματοποιήθηκε στη βεράντα της Μεγάλης Παλαίστρας, μια υποβλητική τοποθεσία στην καρδιά του αρχαιολογικού χώρου, αγροτικές οργανώσεις, ελαιοκαλλιεργητές και υπουργοί της κυβέρνησης γεύτηκαν και γιόρτασαν το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Pumpaiia, που πήρε το όνομά του από την πόλη.
«Αυτό το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο είναι ο καρπός μιας συλλογικής προσπάθειας των συλλόγων μας και των ιδρυμάτων του Αρχαιολογικού Πάρκου της Πομπηίας», δήλωσε ο Nicola Di Noia, γενικός διευθυντής της ένωσης παραγωγών ελαιολάδου, Unaprol, και πρόεδρος των υπηρεσιών αγροτικής υποστήριξης του γεωργικού οργανισμού, Coldiretti, στους Olive Oil Times. «Σε όλη την πόλη, εκατοντάδες ελαιόδεντρα έχουν αποκατασταθεί».
Τα ελαιόδεντρα μεγαλώνουν σε 66 εκτάρια στην ιστορική ρωμαϊκή πόλη, καταλαμβάνοντας τις αυλές των αρχαίων σπιτιών της Πομπηίας και ορισμένους χώρους πράσινου. «Αυτή είναι μια από τις προκλήσεις. Για να μαζέψουν τις ελιές και να φροντίσουν τα δέντρα, οι καλλιεργητές πρέπει να απλωθούν γύρω από μια τόσο μεγάλη επιφάνεια», είπε ο Di Noia.
Μετά την ανάκτησή τους, τα ελαιόδεντρα κλαδεύτηκαν ανάλογα με τη θέση τους, με προσοχή τόσο στις ανάγκες παραγωγής όσο και στο τοπίο. «Εκτός από τις ελιές, στην Πομπηία φύτρωναν και πολλά τοπικά είδη φυτών. Έχουν ανακτηθεί όλα ως μέρος του έργου αποκατάστασης», σημείωσε ο Di Noia.
Τα ελαιόδεντρα της Πομπηίας περιλαμβάνουν δημοφιλείς ιταλικές ποικιλίες όπως οι Moraiolo και Leccino, αλλά πολλά προέρχονται από τοπικές ποικιλίες, οι οποίες είναι πολύ λιγότερο γνωστές. «Υπάρχουν ελαιόδεντρα στενά συνδεδεμένα με την περιοχή, όπως το Ravece, το Ortice ή το Carpellese», είπε ο Di Noia. «Το Αρχαιολογικό Πάρκο της Πομπηίας ήταν πάντα ενεργό στην έρευνα αρχαίων ειδών με στόχο να ανακτήσει όχι μόνο τα δέντρα του, αλλά να αναβιώσει τη μοναδική σύνδεση (της σύγχρονης Πομπηίας) με την ιστορία της».
«Υπάρχουν Domus, οι αυλές των οποίων έχουν ανακαινιστεί, όπου φυτά εκείνης της εποχής τώρα ευδοκιμούν ξανά», πρόσθεσε.
Οι τοπικοί αγρότες και οι σύλλογοι είναι υπεύθυνοι για το κλάδεμα των δέντρων και την κάλυψη των αναγκών τους καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, τη συγκομιδή και τη μετατροπή των ελιών. «Όλο το ελαιόλαδο που παράγεται από αυτές τις ελιές γίνεται το μοναδικό εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο της Πομπηίας και επιστρέφεται στο Αρχαιολογικό Πάρκο», δήλωσε ο Di Noia. «Αυτή η πρωτοβουλία δεν είναι επιχειρηματική. Το νόημά της έγκειται στην προώθηση της ιστορικής σύνδεσης με την προέλευση της Πομπηίας».
Οι αρχαίοι Πομπηιοί κατανάλωναν άφθονο ελαιόλαδο, το οποίο παρήχθη μόνο εν μέρει από ντόπιους καλλιεργητές. Το μεγαλύτερο μέρος του ελαιολάδου εισήχθη από περιοχές όλης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. «Το χρησιμοποιούσαν για πολλούς σκοπούς, όχι μόνο για κατανάλωση αλλά και για καθαρισμό ή καλλυντικά, τα εθιμοτυπικά εκείνων των αρχαίων ημερών. Σκεφτείτε τη χρήση του ελαιολάδου ως καυσίμου. Οι λάμπες ελαιολάδου κάποτε φώτιζαν ολόκληρη την Πομπηία», συμπλήρωσε ο Di Noia.
Η ανάκτηση των ελαιόδεντρων έρχεται μετά από παρόμοιες πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση της αρχαίας κληρονομιάς της ελιάς άλλων αρχαιολογικών πάρκων της χώρας. Μεταξύ των παραδειγμάτων έργων ανάκτησης είναι το ελαιόλαδο του Παλατίνου, που παράγεται από τα δέντρα στο Κολοσσαίο στη Ρώμη ή το ελαιόλαδο που παράγεται από χιλιάδες δέντρα που φυτεύτηκαν στη βίλα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού, όχι μακριά από την ιταλική πρωτεύουσα. «Αυτά είναι παραδείγματα ανάκαμψης που ελπίζουμε ότι μπορούν να εμπνεύσουν για την πραγματοποίηση άλλων πρωτοβουλιών για την καταπολέμηση της εγκατάλειψης των ελαιοκάρπων σε ολόκληρη τη χώρα, όπως έγινε με την πρωτοβουλία στα Απέννινα», δήλωσε ο Di Noia.
Επιτραπέζιες ελιές παρουσιάστηκαν στους Ιταλούς υπουργούς στη βεράντα της Μεγάλης Παλαίστρας
«Οι κάτοικοι της Πομπηίας κατανάλωναν μανιωδώς επιτραπέζιες ελιές», είπε ο Di Noia. «Υπάρχουν αρχαιολογικές επιγραφές που περιγράφουν λεπτομερώς τη χρήση των επιτραπέζιων ελιών. Βρέθηκαν αποδείξεις για την παραγωγή τους».
«Εκείνη την εποχή, παρήγαγαν επιτραπέζιες ελιές μόνο με φυσικές μεθόδους, φυσικά», πρόσθεσε. «Ακόμη κι αν δεν καλλιεργήθηκαν στην Πομπηία, οι επιτραπέζιες ελιές που παρουσιάσαμε στην εκδήλωση είναι ο καρπός της ίδιας αρχαίας προσέγγισης. Είναι πικρές φυσικές επιτραπέζιες ελιές, γεμάτες αντιοξειδωτικά».
Η γιορτή στην Πομπηία επιδιώκει να προωθήσει την κουζίνα της ως υποψήφια προς επιλογή στον Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. «Η αλυσίδα παραγωγής τροφίμων και κρασιού είναι μέρος της ιταλικής κληρονομιάς», δήλωσε ο Gennaro Sangiuliano, υπουργός Πολιτισμού, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης. «Ο πολιτισμός και η διατροφική παράδοση είναι μια ευκαιρία για κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη».
Πηγή: OliveOilTimes
