Αυτό συνέβη προκειμένου να υπάρχει πρόσβαση στις συνεισφορές που παρέχονται για όσους τηρούν το λεγόμενο Ecoscheme 3 «Προστασία των ελαιόδεντρων από την αξία του τοπίου» της νέας ΚΓΠ (Κοινής Αγροτικής Πολιτικής) 2023-2027, σύμφωνα με πληροφορίες από την ιταλική ένωση της Città dell’Olio.
Για όσους ελαιοκαλλιεργητές συμφωνούν να πραγματοποιούν ανά διετία κλάδεμα του φυλλώματος των ελαιόδεντρων με ορισμένα χαρακτηριστικά, αποφεύγοντας την καύση υπολειμμάτων κλαδέματος στην εκμετάλλευση του εδάφους και διατηρώντας τον ελαιώνα στις ίδιες συνθήκες για τουλάχιστον έναν χρόνο μετά την ενσωμάτωση στο οικολογικό καθεστώτος, ιδίως αποφεύγοντας την αύξηση της πυκνότητας φύτευσης, η αναμενόμενη πληρωμή είναι έως 220 ευρώ ανά στρέμμα. Το ποσό ανέρχεται στα 264 ευρώ για τις περιοχές που ανήκουν στο δίκτυο «Natura 2000».
Εξειδικευμένοι ελαιώνες με πυκνότητες έως και 400 φυτών ανά εκτάριο χαρακτηρίζουν σε μεγάλο βαθμό το αγροτικό τοπίο της Τοσκάνης και έχουν σημαντική ιστορική αξία: στην πραγματικότητα, έχουν περιγραφεί στις περιοχές Monti Pisani, Pesciatino, Colline Fiorentine και Chianti για περισσότερο από δύο χρόνια. Αυτές οι πυκνότητες επέτρεψαν μια υψηλή παραγωγικότητα, καθώς και μια έντονη χρήση της επιφάνειας, πολύ συνηθισμένη στις πλαγιές της Τοσκάνης, εκτός από την εξασφάλιση υψηλής εδαφικής κάλυψης και τη βελτίωση της υδρογεωλογικής του σταθερότητας.
Τόσο για κλιματικούς λόγους όσο και για την ενίσχυση του ορεινού εδάφους, αυτοί οι ελαιώνες συνήθως συνοδεύονται από εργασίες αγροτικού σχεδιασμού για τη ρύθμιση του νερού και τη συγκράτηση του εδάφους. Ως εκ τούτου, διαδραματίζουν πολύ σημαντικό περιβαλλοντικό ρόλο, όπως εξηγεί η Stefania Saccardi, αντιπρόεδρος και σύμβουλος αγροδιατροφής: «Έχουν υψηλή αξία, όχι μόνο το τοπίο. Στην πραγματικότητα, χρησιμεύουν για την πρόληψη της διάβρωσης του εδάφους, για τον έλεγχο της αναταράξεως και αποσυνθετικής δράσης της βροχής, για την ευνοϊκή διείσδυση του νερού στα βαθιά στρώματα και για την επαναφόρτιση των υδροφορέων. Σε αυτούς τους ελαιώνες, που δεν έχουν καμία σχέση με εντατικές και υπερεντατικές φυτείες, υπάρχουν συνήθως πολλές αυτόχθονες ποικιλίες χιλιάδων ετών και, ως εκ τούτου, αποτελούν σημαντική πηγή βιοποικιλότητας και δυνητικού βλαστικού πλάσματος».
