Αναζωπυρώσεις και υφιστάμενα πύρινα μέτωπα δεν έχουν επιτρέψει ακόμα έναν ψύχραιμο απολογισμό, ωστόσο φαίνεται πως μια έκταση με την μοναδική ποικιλία της ελιάς Μάκρης, τουλάχιστον 2 χιλιόμετρα ύψους και 9 χιλιόμετρα πλάτους έγινε καμένη γη.
«Όλο το βουνό κάηκε. Μαζεύουμε στάχτες από το ελαιοτριβείο» περιγράφει η Βάλια Κελίδου, του ξακουστού και πολυβραβευμένου ελαιοτριβείου Κύκλωπα. Η φωτιά την προηγούμενη ημέρα σταμάτησε 100 μέτρα από το ελαιοτριβείο και έφτασε δυο βήματα από τα υπεραιωνόβια δέντρα που στολίζουν την Μάκρη. «Θα είχε καεί αν κατέβαινε ως τη θάλασσα η πυρκαγιά» συνεχίζει την περιγραφή της η κ. Κελίδου, που μαζί με τους συντοπίτες της και τις δυνάμεις της πυροσβεστικής κατάφεραν να εμποδίσουν το πέρασμα της πυρκαγιάς μέσα από τα αρχαία δέντρα και τα σπίτια της περιοχής, δίπλα από το σπήλαιο του ομηρικού Κύκλωπα.
«Ανοίξαμε όλες τις γεωτρήσεις μας, επί τρεις ημέρες παλεύαμε με τις φλόγες» συνεχίζει η ίδια, αναφέροντας πως ακόμα δεν υπάρχει εικόνα για το μέγεθος της καταστροφής στα ελαιόδεντρα, χωρίς να αποκλείει την εξέλιξη πως σε μια χρονιά που ούτως ή άλλως δεν υπήρχε καρπός στα δέντρα, τώρα δεν θα υπάρχει τίποτα. «Ακόμα η γη καίει, δεν μπορούμε να πάμε να δούμε» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πρόκειται για μια τεράστια καταστροφή σε κάθε επίπεδο, περιβαλλοντική, οικονομική, μια πραγματική ανθρώπινη τραγωδία που γίνεται εύκολα αντιληπτή και από τις εξαντλημένες φωνές συνομιλητών της Agrenda, φιλόδοξων και δραστήριων παραγωγών οι οποίοι έχουν στο ιστορικό τους σημαντικές εγχώριες και διεθνείς βραβεύσεις για τα ελαιόλαδα τους.
Στον λόφο Κώνο, ακριβώς πάνω από την Εγνατία Οδό και το πανεπιστημιακό νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, δεν έμεινε κομμάτι γης πάνω από το οποίο να μην πέρασαν οι φλόγες. Ανάμεσα στους ελαιώνες, μηχανήματα, αποθήκες και τα όνειρα, συντετριμμένων τώρα παραγωγών.
«Όταν ακούσαμε ότι εκκενώνεται το νοσοκομείο, δεν το πιστεύαμε πως η φωτιά είναι τόσο κοντά. Μέσα σε ώρες, ακαριαία έφτασε στη Μάκρη, 4 χιλιόμετρα παραπέρα» αναφέρει η κ. Κελίδου. Την στιγμή της επικοινωνίας, το πρωί της Τετάρτης 23 Αυγούστου, το μέτωπο είχε φτάσει στο διπλανό χωριό, τη Δικέλλα, ένα εξίσου σημαντικό κέντρο παραγωγής ελαιολάδου Μάκρης. Κανένας δεν γνωρίζει αν τελικά οι ελιές γλίτωσαν και σε τι βαθμό, πόσο σύντομα θα «ξαναπετάξουν» και πόσος χρόνος θα χρειαστεί ώσπου να βρουν οι έμπειροι ελαιοπαραγωγοί της περιοχής ξανά πατήματα στις αγορές που με κόπο άνοιξαν.
