Για την ακρίβεια, οι τιµές που διαµορφώνει η αγορά τους τελευταίους µήνες βρίσκονται οριακά κοντά στα αντίστοιχα επίπεδα µε τα οποία κινούταν το αντίστοιχο διάστηµα πέρυσι η αγορά, την στιγµή που τα καλλιεργητικά έξοδα έχουν µεσοσταθµικά αυξηθεί κατά έως 70%.
Συντελεστές της αγοράς, περιγράφουν στην Agrenda ένα δυσµενές κλίµα στα παραγωγικά κέντρα, αφού ήδη φαίνεται ότι οι καλλιεργητές αδυνατούν να προχωρήσουν στη σωστή υποστήριξη των δέντρων. Με την περίοδο της βασικής λίπανσης να έχει παρέλθει, τα στοιχεία που συλλέγουν τα καταστήµατα εφοδίων δείχνουν µια υποχώρηση της τάξης του 30 µε 40% στην προµήθεια των παραγωγών µε τα απαραίτητα σακιά αζωτούχας και θειϊκής θρέψης, αφού οι τιµές των προϊόντων αυτών έχουν σχεδόν διπλασιαστεί συγκριτικά µε το 2021. Με άλλα λόγια, για έναν ελαιώνα µε 25 ενήλικα και πλήρως παραγωγικά δέντρα 60 ετών ανά στρέµµα, η επένδυση στη θρέψη διαµορφώνεται στα 75 ευρώ (το στρέµµα) από τα 40 πέρυσι, την στιγµή που η τιµή για ένα καλής ποιότητας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο χτυπάει ταβάνι στα 3,70 ευρώ το κιλό στην καλύτερη περίπτωση, όσο δηλαδή και τον Μάιο του 2021.
Στην Ιταλία η µέση τιµή 7,5% κάτω από τις περσινές κορυφές
Το µέγεθος της έκθεσης του κλάδου στην υφιστάµενη συνθήκη αναπτύσσουν ιταλικά Μέσα, αφού στην περίπτωση της Ιταλίας, η µέση τιµή ελαιολάδου βρίσκεται 7,5% κάτω από τις περσινές κορυφές, ενώ παρατηρείται και µια µείωση της ψαλίδας ανάµεσα στις χαµηλότερες ποιότητες ελαιολάδου (λαµπάντε, πυρηνέλαια) και τα έξτρα παρθένα. Αντίστοιχη τάση παρατηρείται και στην Ισπανία, όπου η µέση τιµή για το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο διαµορφώνεται στα 3,39 ευρώ το κιλό, το παρθένο διαπραγµατεύεται στα 3,26 ευρώ το κιλό ενώ το λαµπάντε στα 3,18 ευρώ το κιλό. Η ψαλίδα δηλαδή ανάµεσα στην κορυφαία ποιότητα και το ραφιναρισµένο ελαιόλαδο είναι κοντά στα 20 λεπτά.
Το «παράδοξο» της υπόθεσης ωστόσο έχει να κάνει µε την απόκλιση ανάµεσα στην αυξηµένη τιµή του τελικού προϊόντος στο ράφι και αυτή του παραγωγού.
Απόκλιση στην τιµή του τελικού προϊόντος και στην τιµή παραγωγού
Στην περίπτωση του έξτρα παρθένου ελαιολάδου, καταγράφεται µια αύξηση της τάξης του 34% σε Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία συγκριτικά µε το 2021, ενώ για τα ραφιναρισµένα ελαιόλαδα η αύξηση αγγίζει το 86%. Με άλλα λόγια, η όποια αύξηση στην τιµή, έχει χαθεί στην αλυσίδα αξίας του προϊόντος και σε καµία περίπτωση δεν έχει φτάσει στον παραγωγό. ∆εν ισχύει όµως το ίδιο στην περίπτωση των µικρών ανερχόµενων ετικετών ελαιολάδου, όπου η τυποποίηση πληρώνει από 60 έως και 1 ευρώ πάνω από τις τιµές αγοράς, σύµφωνα µε το ρεπορτάζ σε µια εξέλιξη που έρχεται να επιβεβαιώσει όσους εκτιµούν πως το «παιχνίδι» του χύµα είναι στηµένο, δηλαδή κοµµένο και ραµµένο στα µέτρα λίγων βιοµηχανιών εντός και εκτός Ελλάδας.
∆υνατή άµυνα από µικρά σπίτια
«Όποια ανατίµηση στην αλυσίδα παραγωγής περνά και στην τελική τιµή την πληρώνει
η αγορά» αναφέρει ο ∆. Αναγνωστόπουλος, παραγωγός του ελαιολάδου One and Olive. Σύµφωνα µε τον ίδιο, τα περιθώρια για µικρούς παραγωγούς premium ελαιολάδου είναι µεγαλύτερα. Μιλώντας στο Ελαίας Καρπός, στελέχη του κλάδου τονίζουν ότι µε τα όπλα που διαθέτουν οι παραγωγοί premium ελαιολάδου σε µια συγκυρία υψηλών εισροών µπορούν και ελίσσονται στο εµπόριο.
