Το μεγαλύτερο μέρος του ελαιοκομικού κεφαλαίου των Ηνωμένων Πολιτειών «εδρεύει» στην Καλιφόρνια, την πολιτεία δηλαδή όπου ευδοκιμούν οι περισσότεροι βορειοαμερικανικοί ελαιώνες. Η παραγωγή επιτραπέζιας ελιάς και ελαιολάδου βρίσκεται μόνο σε βιοτεχνική κλίμακα σε άλλες πολιτείες· παρά το γεγονός ότι το κλίμα τους θεωρείται βιώσιμο κατά την μεγαλύτερη διάρκεια του έτους, μερικά διαστήματα ακραίων θερμοκρασιών λειτουργούν αποτρεπτικά για την μαζική παραγωγή.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι οπωρώνες ελιάς στο Τέξας αποδεκατίστηκαν τον προηγούμενο μήνα, λόγω του έντονου ψύχους. Οι βίαιες αυξομειώσεις θερμοκρασιών είναι ακατάλληλες για την μακροπρόθεσμη επιβίωση των ελαιώνων.
Αυτά τόνισε ο Javier Fernández-Salvador -νέος διευθυντής του διάσημου Κέντρου Ελιάς του UC Davis- στο περιοδικό Almaceite. Πρόσθεσε ωστόσο ότι οι ελαιοκαλλιέργειες αυξάνονται αργά αλλά σταθερά, τόσο αυτές που προορίζονται για παραγωγή ελαιολάδου, όσο κι εκείνες που αφορούν την επιτραπέζια ελιά· παράλληλα, επισήμανε ότι στόχος του είναι να ενθαρρύνει νέους παραγωγούς να εξετάσουν την ελιά ως πιθανό είδους φύτευσης.
Υπενθυμίζεται ότι μετά τα lockdown λόγω Covid-19, έχει αυξηθεί η απήχηση του ελαιολάδου, καθώς ολοένα και περισσότεροι καταναλωτές στρέφονται σε μεσογειακά πρότυπα διατροφής, όπου το ελαιόλαδο είναι βασικό συστατικό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πλέον το τρίτο μεγαλύτερο ποσοστό παγκοσμίως σε κατανάλωση ανά άτομο, κάτι που αντανακλάει την δυναμική που έχει το θρεπτικό προφίλ του προϊόντος στα μάτια των καταναλωτών· ο νέος διευθυντής του Κέντρου Ελιάς του UC Davis πρόσθεσε μάλιστα ότι αυτό έχει συμβεί δίχως καν να έχει πραγματοποιηθεί μεγάλη εκστρατεία μάρκετινγκ του κλάδου στις ΗΠΑ.
Επιπροσθέτως, ως κάτοχος αυτής της νευραλγικής θέσης για την τοπική ελαιοκομία, ο Javier Fernández-Salvador δήλωσε ότι θα επικεντρωθεί στα εξής :
- Τον εκμοντερνισμό του παραγωγικού τομέα της Καλιφόρνια, με την μετάβαση σε φυτεύσεις υψηλής πυκνότητας, μηχανικής συγκομιδής και μεγαλύτερης απόδοσης.
- Την αναβάθμιση ποιότητας και αποδοτικότητας της καλιφορνέζικης παραγωγής.
- Τον σχεδιασμό ενός βιώσιμου μέλλοντος, και την διαχείριση προκλήσεων που σχετίζονται με την άνοδο των θερμοκρασιών και την περιορισμένη διαθεσιμότητα του νερού άρδευσης.
Επιπλέον, πρόσθεσε ότι ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη διάφορα πρότζεκτ όπως:
- Έρευνες για την αξιολόγηση και την διάρκεια ζωής του ελαιολάδου.
- Σχέδια για τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων άρδευσης, προκειμένου να χρησιμοποιείται το νερό με την μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα.
- Προετοιμασία του «Εγχειριδίου Παραγωγής Ελαιολάδου», με επικαιροποιημένες πληροφορίες για την διαχείριση καλλιεργειών πυκνής φύτευσης, προς όφελος των παραγωγών.
- Ο εγκαινιασμός της διαδικτυακής σειράς “Frontiers in Olive Research”, η οποία θα παρέχει στο ευρύ κοινό την δυνατότητα ενημέρωσης για τις τελευταίες εξελίξεις στις μελέτες καλλιέργειας απευθείας από τους κύριους ερευνητές.
- Επέκταση των μαθημάτων ελαιοκομίας, καθώς και διεξαγωγή τους στην ισπανική γλώσσα, προκειμένου να προσελκυθεί περισσότερο κοινό.
Όπως γίνεται κατανοητό από τα άνωθεν, υπάρχει μέριμνα για πρακτικές, ενημερωτικές και εκπαιδευτικές βελτιώσεις· καθένα από τα έργα αυτά υποστηρίζει με διαφορετικό τρόπο την ανάπτυξη του κλάδου στις ΗΠΑ.
