Αυτό όμως που είναι γνωστό, είναι πως η Τυνησία εκμεταλλεύεται τα εξωκοινοτικά πλεονεκτήματά της (μειωμένο κόστος λίπανσης και φυτοπροστασίας, φθηνότερα εργατικά) προς προσεκτική «ρύθμιση» των τιμών παραγωγού σε Ιταλία και Ισπανία. Αποδεικνύεται πως υπάρχει ένα διεθνές δίκτυο χονδρεμπόρων που δραστηριοποιείται στα μεγάλα λιμάνια όπως της Τυνίδας και του Rades, το οποίο εκμεταλλεύεται τους Τυνήσιους παραγωγούς και προκαλεί ζημιά στους Ευρωπαίους, τραβώντας σε κρίσιμα σημεία της σεζόν τις τιμές προς τα κάτω.
Η όλη φάμπρικα φέρεται να βάζει ετικέτα τυνησιακού σε ελαιόλαδα αγνώστου προελεύσεως από γειτονικές χώρες παραγωγούς ή από την ίδια την Τυνησία – αδήλωτες ποσότητες υποβαθμισμένων ελαιολάδων- και να τα στέλνει ανώνυμα στα ισπανικά λιμάνια, όπου ο δεύτερος κρίκος της αλυσίδας «ισπανοποιεί» σημαντικές ποσότητες ελαίων κατάλληλων για ραφινάρισμα και τα μπλεντάρει. *
Για το συγκεκριμένο θέμα μάλιστα έχει αρθρογραφήσει εκτεταμένα ο ισπανικός κλαδικός τύπος, σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως η Ισπανία αποτελεί επίσημα τον μεγαλύτερο προορισμό τυνησιακού ελαιολάδου, όμως σε σχεδόν κανένα μπουκάλι της λιανικής δεν φτάνει ετικέτα που να αναφέρει πως πρόκειται για μίξη ελαίων από άλλες χώρες.
Οι ποσότητες δεν είναι καθόλου αμελητέες. Οι εξαγωγές της χώρες ξεπερνούν συστηματικά τους 200.000 τόνους, με τη μερίδα του λέοντος να κατευθύνεται σε Ιταλία, Ισπανία και ΗΠΑ. Το θέμα εδώ είναι πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη ένα καθεστώς αδασμολόγητων εισαγωγών (56.000 τόνοι). Ωστόσο κάθε χρόνο καλής παραγωγής της Τυνησίας, ο εισαγόμενος όγκος συνήθως αυξάνεται 200-300%.
Εδώ έρχεται και κουμπώνει το ισοζύγιο της 2025/26 που έδωσε στη δημοσιότητα η Κομισιόν πριν λίγες μέρες (9 Δεκεμβρίου). Πώς γίνεται η Κομισιόν να υπολογίζει πως η Τυνησία θα παράξει 270.000 τόνους και οι ίδιοι οι Τυνήσιοι, δια στόματος των διευθυντών θεσμικών οργάνων να βγαίνουν και να λένε πως θα παραχθούν… 500.000 τόνοι;
Οι πληροφορίες θέλουν τις αρμόδιες αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης να είναι ενήμερες για τα όσα περίεργα συμβαίνουν στη Βόρεια Αφρική και να δρομολογούν μέτρα για το ζήτημα από την ερχόμενη Άνοιξη του 2026.
*Η μεγέθυνση της τυνησιακής παραγωγής έχει γίνει με όρους συρρίκνωσης της προσόδου των μικρότερων παραγωγών, οι οποίοι σύμφωνα με τον κλαδικό τύπο τόσο την κακή χρονιά 2023-2024 όσο και την καλύτερη 2024-2025, ήρθαν αντιμέτωποι με μηδενική κερδοφορία. Σύμφωνα με το Εθνικό Παρατηρητήριο Γεωργίας (Onagri), η μέση τιμή 1 τόνου έξτρα παρθένου ελαιολάδου μειώθηκε από περίπου 27.500 δηνάρια (8.037 ευρώ) τον Μάρτιο του 2024 σε λίγο πάνω από 12.500 δηνάρια (3.653 ευρώ) τον Μάρτιο του 2025, δηλαδή σχεδόν στο μισό. Τον περασμένο Αύγουστο δε, η κατάσταση επιδεινώθηκε περισσότερο, με τη μέση τιμή εξαγωγής στα 12.421 δηνάρια ανά τόνο (3.630 ευρώ).
