του Γιάννη Πανάγου
Το ενδιαφέρον των ιθυνόντων, θα έλεγε κανείς ότι περιορίστηκε τον τελευταίο καιρό στην παθητική καταγραφή των τιμών που παρουσίαζε το προϊόν στο ράφι, χωρίς μάλιστα να εκδηλώνεται στοιχειωδώς κάποια φροντίδα για την καλύτερη διαχείριση της εγχώριας παραγωγής, με ανάλογη φυσικά υποστήριξη των καλλιεργητών και των μεταποιητικών επιχειρήσεων του κλάδου.
Λαμβανομένης υπόψη της σοβαρής μείωσης της εγχώριας παραγωγής ελαιολάδου που υπολογίζεται πάνω από 40%, το πιο μεγάλο θέμα που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν οι επιχειρήσεις του κλάδου, ήταν η χρηματοδότηση. Αυξημένη τιμή παραγωγού, σημαίνει περισσότερα κεφάλαια για την κάλυψη των αναγκών των μεταποιητικών μονάδων σε πρώτη ύλη. Πρόσβαση στα αναγκαία κεφάλαια για την ανάπτυξη της δραστηριότητας, σε συνθήκες υψηλής ζήτησης, θα μπορούσε να φέρει περισσότερες ευκαιρίες προσέγγισης νέων αγορών και μάλιστα με όρους ποιότητας και υπεραξίας.
Ενδεχομένως στην πράξη να μην είναι τόσο απλά τα πράγματα, καθώς η μεγάλη διακύμανση των τιμών του προϊόντος τον τελευταίο χρόνο συνοδεύεται από αυξημένο ρίσκο, ειδικά σε ένα ξαφνικό πισωγύρισμα της αγοράς. Ωστόσο, τέτοιες ευκαιρίες εδραίωσης του επώνυμου ελληνικού ελαιόλαδου σε κρίσιμες αγορές δεν παρουσιάζονται κάθε μέρα. Πέραν αυτού, πολιτικά υπεύθυνοι και εν γένει συντελεστές του κλάδου, μετά την εμπειρία της τελευταίας εμπορικής περιόδου, οφείλουν να επανεξετάσουν, ενδεχομένως και από μηδενική βάση, το μέλλον της ελαιοκαλλιέργειας και του προϊόντος που λέγεται ελαιόλαδο στην Ελλάδα.
Όπως αναφέρει συχνά στα πονήματά του ο δάσκαλος του ελαιολάδου, Βασίλης Φραντζολάς, το πρώτο ζητούμενο γύρω από το προϊόν σ’ αυτή τη χώρα, είναι η εκπαίδευση. Η ελιά αποτελεί τη μεγαλύτερη και μάλιστα με διαφορά καλλιέργεια στη χώρα μας με περισσότερα από 140 εκατομμύρια δένδρα, για έναν κλάδο (ελαιολάδου και επιτραπέζιας ελιάς) που απασχολεί περισσότερα από 180.000 άτομα.
Ακόμα και να το ήθελε, η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να υποτιμήσει την ελαιοκαλλιέργεια. Αντίθετα, η συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση για το προϊόν διεθνώς, προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία επανακαθορισμού της στάσης της χώρας με ζητούμενο, την αύξηση των αποδόσεων, την περαιτέρω βελτίωση της ποιότητας, την κατοχύρωση της ταυτότητας και την ενίσχυση της υπεραξίας του ελαιόλαδου που παράγεται σ’ αυτόν τον τόπο. Το πώς, το έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια οι Ισπανοί.
Αναζητήστε το τεύχος 41 του Ελαίας Καρπός που κυκλοφορεί σε όλα τα περίπτερα της χώρας το Σάββατο 25 Μαΐου
