Λίγο έλειψε οι αιωνόβιες ελιές του Αλέξη Σπύρου στην Πρέβεζα να ξηλωθούν και να γίνουν ξύλα για το τζάκι. Καθηγητής Οικονομικών ο ίδιος, όταν πήρε πιο ζεστά το ζήτημα διαχείρισης του ελαιώνα 60 στρεμμάτων που του κληροδότησε η οικογένειά του, προσπάθησε να αναζητήσει μια μαθηματικά και στατιστικά ισορροπημένη λύση ώστε να αξιοποιήσει τις Λιανολιές του, μια ποικιλία που ευδοκιμεί στα βορειοδυτικά ημιορεινά της χώρας και δη στην Πρέβεζα και την Κέρκυρα.
Ωστόσο ήταν το ένστικτό του αυτό που του υπαγόρευσε όχι μόνο να «τρέξει» στις αγορές με τυποποιημένη την παραγωγή του, αλλά και να ξεκινήσει μια προσπάθεια αναγέννησης της ελαιοκομίας στην Πρέβεζα η οποία λίγο έλειψε να χάσει το προνόμιο του ΠΓΕ για το ελαιόλαδό της. «Όταν έμαθα ότι κανένας δεν τυποποιεί ΠΓΕ Πρέβεζα έπειτα από 20 χρόνια που εντάχθηκε η περιοχή στον Κανονισμό των γεωγραφικών ενδείξεων, έσπευσα να προλάβω τις καταστάσεις» αναφέρει ο ίδιος στο «el». Είναι γεγονός, όπως εξηγεί, ότι η τιμή του προϊόντος χύμα καθιστά ασύμφορη την παραγωγή, λόγω και των απαιτήσεων που έχει το δέντρο που μπορεί να φτάσει ακόμα και τα έξι μέτρα.
Στόχος η προσπάθεια να γίνει ομαδική
Ωστόσο, ο κ. Σπύρου έχει ήδη ξεκλειδώσει για το ελαιόλαδό του που φέρει την υπογραφή Eperion, αγορές όπως της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Ελβετίας, της Κύπρου και της εξωτικής Σιγκαπούρης από το 2017 μέχρι σήμερα, με τις προσπάθειές του να συνεχίζονται αδιάλλειπτα. Μάλιστα όπως αφηγείται, έχει τύχει να πετύχει σε κατάστημα της Αυστρίας το προϊόν του να πωλείται για 22 ευρώ η συσκευασία των 750ml. Στόχος του, να κινητοποιήσει και τους υπόλοιπους παραγωγής της περιοχής, η οποία δεν παράγει περισσότερο από 9.000 τόνους σε μια καλή χρονιά, ώστε όλοι μαζί, αξιοποιώντας και το εργαλείο του ΠΓΕ, να επανασυστήσουν την Λιανολιά στις αγορές.
