Θα µπορούσε κανείς να πει πως η εξέλιξη αυτή αποτελεί το κύκνειο άσµα µιας αγοράς που περιµένει καλή λαδιά την 2024-2025, διατηρεί χαµηλά αποθέµατα, παρουσιάζει ικανοποιητικές πωλήσεις και κρατάει -µέχρι στιγµής- σε ανεκτά επίπεδα την εγχώρια κατανάλωση. Με µικρές ανοδικές µεταβολές στις τιµές εδώ και δύο εβδοµάδες, τα ισπανικά ελαιοτριβεία διώχνουν σηµαντικές ποσότητες παρθένου κοντά στα 7 ευρώ και έξτρα παρθένου στα 7,50 µε 7,70 ευρώ το κιλό, στις υψηλότερες τιµές του τελευταίου διµήνου. Σε λίγες µέρες αναµένεται να δηµοσιευτεί το µηνιαίο ισοζύγιο της Ισπανίας, που θα δείξει αν αυτές οι πλαγιο-ανοδικές κινήσεις έχουν µέλλον.
Ξεφυλλίστε και κατεβάστε σε υψηλή ανάλυση το φύλλο 964 της Agrenda
Όσον αφορά τα επίσηµα στοιχεία της Ισπανική Ένωση Βιοµηχανιών Τυποποίησης Anierac για την περίοδο 2023-2024 που δηµοσιεύτηκαν 24 Απριλίου, οι πωλήσεις ελαιολάδου ανήλθαν σε 110,4 εκατ. λίτρα, σε σύγκριση µε τα 133,9 εκατ. λίτρα που πωλήθηκαν την ίδια περίοδο πέρυσι, σηµειώνοντας µείωση 17,51%. Άξια προσοχής είναι η θεαµατική επίδοση των πυρηνελαίων από 1η Οκτωβρίου 2023, µε 14,3 εκατ. λίτρα (+72,71%) σε πωλήσεις.
Η µείωση αυτή της κατανάλωσης τυποποιηµένου ελαιολάδου ήταν πάνω κάτω αναµενόµενη, αλλά και ιδιαίτερα ενθαρρυντική για το υπόλοιπο της σεζόν, αν αναλογιστεί κανείς τη σοβαρή επιβάρυνση που έχει υποστεί ο µέσος καταναλωτής στην Ισπανία. Άλλωστε, οι τιµές στο ράφι πλέον έχουν ενσωµατώσει όλο το αυξηµένο κόστος πρώτης ύλης, συµπεριλαµβανοµένων των υψηλών του χειµώνα. Τουλάχιστον µέχρι στιγµής, η κατανάλωση αντέχει.
Πολύ πρώιµη η επόµενη χρονιά
Από την άλλη στην Ελλάδα, η καλή πρόωρη ανθοφορία και η καρπόδεση που ήδη ξεκίνησε στις κορωνέικες του νοµού Λακωνίας και στις παραλιακές περιοχές της Κρήτης, καλλιεργούν ένα αίσθηµα ανασφάλειας σε όσους διατηρούν ελαιόλαδο και ένα όπλο που αξιοποιείται ποικιλοτρόπως για να ρίξει τις απαιτήσεις των παραγωγών. Αρκετοί θεωρούν πως η συγκοµιδή αγουρέλαιου θα ξεκινήσει από Σεπτέµβριο αντί για Οκτώβριο.
Τις τελευταίες µέρες το εγχώριο εµπόριο φαίνεται διστακτικό να πληρώσει τα 8,10 ευρώ που αποτελούν το ταβάνι στη Λακωνία, στη Μεσσηνία γίνονται λίγες πράξεις στο 7,30 µε 7,50 ευρώ το κιλό, ενώ στην Κρήτη παρουσιάζεται αυτή τη βδοµάδα πλήρη απραξία, αφού εκεί τα αποθέµατα είναι πολύ λίγα και οι τιµές που ζητούν οι παραγωγοί πάνω από 8 ευρώ.
Όσον αφορά τα εγχώρια αποθέµατα, αυτά προσεγγίζονται στους 45-50.000 τόνους, εκ των οποίων µεγάλο µέρος θα κρατηθεί για ιδιοκατανάλωση. Μία ρεαλιστική προσέγγιση για το διαθέσιµο τονάζ αυτή τη στιγµή θα ήταν οι 20.000 τόνοι, που κατά κανόνα πάνε Ιταλία. Σε µία χρονιά που η παραγωγή δύσκολα ξεπερνά τους 140.000 τόνους, φαίνεται πως το µεγαλύτερο µέρος της σοδειάς έφυγε µε τιµές κοντά στα 8 µε 9 ευρώ. Το ζήτηµα βέβαια είναι αυτή η «καλοπληρωµένη ανωνυµία» να µετατραπεί τα επόµενα χρόνια σε οργανική ανάπτυξη του ελαιοκοµικού τοµέα. Αξίζει να επισηµανθεί πως η διαφορά στην προστιθέµενη αξία για τον ελληνικό ελαιοκοµικό τοµέα µεταξύ 7 και 8 ευρώ το κιλό καθαρά για 20.000 τόνους απόθεµα είναι 20.000.000 ευρώ. Ένα διόλου µικρό ποσό.
