Στη Λακωνία τώρα, η αγορά χαρακτηρίζεται τις τελευταίες μέρες από πλήρη απραξία, κάτι που γίνεται όχι μόνο επειδή έχουν αποσυρθεί προσωρινά οι αγοραστές, αλλά και γιατί απέχουν συνειδητά οι πωλητές. Οι συνεταιρισμοί της Λακωνίας φαίνεται πως δεν επιθυμούν να «τους πάρει η μπάλα» ενός ακόμη σημαντικού κύματος μείωσης των τιμών και αποστασιοποιούνται από την αγορά μέχρι νεοτέρας, δηλαδή μέχρις ότου να ηρεμήσει η αγορά, ευελπιστώντας ίσως να πιάσουν ξανά τουλάχιστον τα 4,50 ευρώ για το άριστο έξτρα παρθένο.
Μέσα σε αυτό το ασαφές τοπίο, ο Αγροτικός Ελαιουργικός Συνεταιρισμός Γλυφάδας-Μεσσηνίας, πραγματοποιεί το Σάββατο 31 Μαΐου και ώρα 19:00 στο γραφείο του δημοπρασία ελαιολάδου: Α. 11 τόνων έξτρα παρθένου ελαιολάδου οξύτητας 0,2, Β. 37 τόνων ΠΟΠ Καλαμάτας έξτρα παρθένο οξύτητας 0,2, Γ. 14 τόνων βιολογικό ΠΟΠ Καλαμάτας οξύτητας 0,2. Ο κόσμος του ελαιολάδου στη Μεσσηνία ευελπιστεί πως ο πανικός των τελευταίων ημερών θα δώσει τη θέση του σε μια νηνεμία σταδιακής αποδέσμευσης αποθεμάτων, ώστε να είναι άδειες οι δεξαμενές τον Οκτώβριο να υποδεχθούν μια πληθωρική σοδειά.
Ηρεμία και ισορροπία χρειάζεται η αγορά
Τί έδωσε το έναυσμα για αυτήν την κατάσταση; Δυστυχώς, η ανοργανωσιά του χύμα στον ελληνικό ελαιοκομικό τομέα επιτρέπει στους επαγγελματίες επιτήδειους να παίζουν το χαρτί της επερχόμενης «υπερπαραγωγής» (υπαρκτή ή μη υπαρκτή), πουλώντας φούμαρα περί τελικών αποθεμάτων που θα μείνουν στα αζήτητα, εξού και οι τιμές πρέπει να «προσγειωθούν». Η πάγια αυτή στρατηγική, ενεργοποιεί αμυντικά αντανακλαστικά σε πολλούς ελαιοπαραγωγούς, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα επαγγελματίες και σχήματα να αρνούνται να πουλήσουν καλό ελαιόλαδο σε τιμές 50 και 70 λεπτά άνω του μέσου όρου, μεγεθύνοντας την ανισορροπία στην αγορά, μεγαλώνοντας έμμεσα την μελλοντική ζημιά του επαγγελματία παραγωγού.
Κοινώς, αντί η εγχώρια αγορά να ισορροπεί προς όφελος όλων, τώρα πλέον επιβιώνει μέσα σε θολό τοπίο, ουσιαστικά εις βάρους του πιο αδύναμου κρίκου της αλυσίδας αξίας, δηλαδή του παραγωγού. Τέτοιες μέρες, θα ήταν χρήσιμο να υπήρχαν διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία για πωλήσεις/αποθέματα, ώστε να μπορεί ο εγχώριος κλάδος με ακρίβεια να χαράξει πορεία προς την 2025/26, χωρίς αρνητικές εξωτερικότητες. Να σημειωθεί εδώ πως για την πρακτική υποτίμησης της αξίας της σοδειάς, δεν φταίνε οι…εκτιμητές, αλλά όσοι εκμεταλλεύονται προς ίδιο όφελος τα επιστημονικά στοιχεία.
Αγκάθι για την εγχώρια κατανάλωση οι τιμές στο ράφι
Τα αμυντικά αντανακλαστικά των παραγωγών ενεργοποιεί επίσης και η τιμολόγηση που επιμένει αυτό το καιρό στις ελληνικές αγορές λιανικής, από 7,50 έως και 9 ευρώ το λίτρο για το έξτρα παρθένο και το «κλασικό – ραφινέ», με μεμονωμένους μόνο όγκους προς προσφορά να διατίθενται σε τιμές 6 – 7 ευρώ το λίτρο. Το σημαντικό εδώ στοιχείο είναι πως οι τιμές παραγωγού, σε όρους πάντα λίτρου, έχουν υποχωρήσει ονομαστικά στα… 3,50 με 3,70 ευρώ. Ακόμα δε και αν κάποιος δεχθεί πως το ελαιόλαδο αυτό αγοράστηκε αρχές 2025 με κάπως καλύτερους όρους για τον παραγωγό, και πάλι η τιμολογιακή απόκλιση μέχρι το ράφι αγγίζει τα 2,0 με 2,5 ευρώ το λίτρο. Απ΄την άλλη, εδώ και καιρό στην Ισπανία, η βιομηχανία τυποποίησης επικεντρώνεται στη μεγέθυνση του μεριδίου του ελαιολάδου με τιμές στο ράφι για το έξτρα παρθένο στα 4,85 – 5,30 ευρώ το λίτρο.
