Φυσικά, απότοκο των αντίξοων συνθηκών φαίνεται πως θα είναι η κερδοσκοπία, και πιθανώς η απάτη. Η ευκολία της απάτης στο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο εξασφαλίζεται σε μία ιστορική στιγμή, όπου οι τιμές έχουν φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα, τα αποθέματα είναι σχεδόν μηδενικά και υπάρχει πείνα για χαμηλού κόστους ελαιόλαδο σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οι υπεύθυνοι ποιότητας των εταιρειών ελαιόλαδου και τα εργαστήρια ανάλυσης επιβεβαιώνουν ότι πολλά δείγματα δήθεν χαμηλού κόστους έξτρα παρθένου ελαιόλαδου προσφέρονται καθημερινά. Αναμείξεις των φυτικών ελαίων μπορεί να μοιάζουν χημικά με το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Τεχνικά, είναι αρκετά εύκολο να εντοπιστεί η απάτη που αφορά την ανάμειξη φυτικών ελαίων με αυτό. Φυσικά, οι απατεώνες βασίζονται στην απροσεξία, στη χαλάρωση της επιτήρησής τους από τις αρχές, που είναι πιο προσηλωμένες στον αγώνα κατά του πληθωρισμού παρά στην προστασία της τροφικής ασφάλειας.
Η Ιταλία θα παράγει περίπου 250 χιλιάδες τόνους ελαιόλαδου συγκεντρωμένους, περισσότερο απ’ ότι συνήθως, στον νότο, μεταξύ της Απουλίας (απόλυτος κυρίαρχος στην εθνική αγορά ελαιόλαδου με 140-150 χιλιάδες τόνους), της Καλαβρίας και της Σικελίας (καθεμία με περίπου 30-35 χιλιάδες τόνους ελαιόλαδο). Με λίγα λόγια, από τους 250 χιλιάδες τόνους εθνικού εξαιρετικού παρθένου ελαιόλαδου, οι 200 χιλιάδες θα έρθουν από μόλις τρεις περιφέρειες. Η κεντρική Ιταλία και ιδιαίτερα ο βοράς υπέφεραν από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες κατά τη φάση της ανθοφορίας και της καρποφορίας με συνεχείς βροχές. Οι πτώσεις στην παραγωγή κυμαίνονται από 30-35% στην Αδριατική ακτή έως 50% στην Ουμβρία, 35-40% στην Τοσκάνη (παρόμοια ποσοστά και για το Λάτσιο και την Καμπανία), καταλήγοντας με πάνω από 50% πτώση στη Λιγουρία και στη Γκάρντα.
Οι επαγγελματίες που περίμεναν μια ελαιοκομική περίοδο ελαιόλαδου 300-350 χιλιάδων τόνων απογοητεύτηκαν. Ακόμη και ο αριθμός των 250 χιλιάδων τόνων πρέπει να θεωρηθεί προσωρινός, λόγω των αποδόσεων (που φαίνεται να μειώνονται με βάση τις πρώτες πιέσεις) και της αποτυχημένης συγκομιδής σε ελαιώνες με λίγη παραγωγή και πολλή μόλυνση από τη μύγα της ελιάς.
Στην Ισπανία, η κατάσταση φαίνεται ακόμη πιο δύσκολη λόγω του κακού καιρού που επηρέασε ορισμένες επαρχίες με χαλαζοπτώσεις μετά από μια πολύ ξηρή σεζόν. Οι βροχές του Σεπτεμβρίου δίνουν ελπίδες για ανάκαμψη σε σχέση με τις προβλέψεις που ήθελαν επανάληψη της ίδιας σεζόν όπως πέρσι, αλλά πάντως η εκτίμηση της παραγωγής κυμαίνεται από 700 έως 750 χιλιάδες τόνους. Μόνο εξαιρετικά υψηλές αποδόσεις μπορούν να δώσουν ελπίδα για αύξηση στους 800 χιλιάδες τόνους. Η περιοχή που επηρεάζεται περισσότερο από την ξηρασία είναι η Ανδαλουσία, από την Jaén ως την Σεβίλλη και το Τολέδο. Εδώ η παραγωγή είναι χαμηλή, ενώ, η κατάσταση φαίνεται λιγότερο προβληματική σε άλλες περιοχές που καλλιεργούν ελιές, όπως η Καταλονία ή η Γαλικία.
Οι επαγγελματίες περίμεναν το καλοκαίρι μια ακόμα πιο απαιτητική σεζόν ελαιόλαδου (κάποιοι περίμεναν ακόμα και λιγότερους από 600 χιλιάδες τόνους), αλλά στη συνέχεια τα ελαιόδεντρα κατάφεραν να ξεπεράσουν την ξηρασία με ένα αξιοπρεπές φορτίο φρούτων. Το πρόβλημα παραμένει στον τομέα που έχει οργανωθεί για όγκους, ιδιαίτερα στον συνεταιριστικό κόσμο, ο οποίος βρίσκεται με υψηλά κόστη διαχείρισης συλλογής και πίεσης και συστήματα που δεν είναι κατάλληλα για τη διαχείριση περιορισμένων ροών ελιών.
Η Ελλάδα πληρώνει το τίμημα μιας ιστορικής σεζόν ελαιόλαδου το προηγούμενο έτος και θα παράγει 180-200 χιλιάδες τόνους. Όλες οι κύριες περιοχές καλλιέργειας ελιάς εξασθενούν, από την Κρήτη μέχρι την Πελοπόννησο. Οι τελευταίες καταιγίδες και χαλαζοπτώσεις σε διάφορες περιοχές του Βορρά, του Κέντρου και της Πελοποννήσου προκάλεσαν ζημιές και πτώσεις φρούτων. Τα αποθέματα εξαιρετικού παρθένου ελαιόλαδου εκτιμώνται στους 15/18,000 τόνους στην Κρήτη και στους 10,000 τόνους στην Πελοπόννησο. Ασυνήθιστα χαμηλά επίπεδα που συμβουλεύουν τους εμπόρους να μην πουλήσουν.
Η Πορτογαλία θα καταγράψει μια ελαφρά ανάκαμψη σε σύγκριση με την προηγούμενη σεζόν, φτάνοντας τους 140 χιλιάδες τόνους, χάρη στα νέα φυτά που ξεκίνησαν την παραγωγή. Ωστόσο, παραμένει άλλη μια απογοητευτική χρονιά, δεδομένου ότι δεν ξεπέρασε τους 200 χιλιάδες τόνους. Σημειώθηκε περισσότερη βροχή από την Ισπανία και αυτό έσωσε τη συγκομιδή.
Στην Τυνησία, η σεζόν θα ανέρχεται σε 180-200 χιλιάδες τόνους, μια ελαφρά ανάκαμψη σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Λιγότερες ελιές στο βόρειο τμήμα, την περιοχή που είναι καταλληλότερη για την ποιότητα, και περισσότερες ελιές στον κεντρικό νότο της χώρας. Οι τιμές ευθυγραμμίζονται γρήγορα με τις ευρωπαϊκές, με την επιθυμία να πωληθούν τουλάχιστον 150 χιλιάδες τόνοι μέχρι την άνοιξη για να αναζωογονηθεί η ζορισμένη οικονομία της Τυνησίας. Έχει ήδη γίνει αίτηση για αύξηση της ποσόστωσης χωρίς δασμούς για εξαγωγές στην Ευρώπη, η οποία πιθανόν θα εγκριθεί.
Η Τουρκία θα ζήσει, όπως και η Ελλάδα, ένα έτος απόρριψης με παραγωγή 180-200 χιλιάδων τόνων. Να σημειωθεί ότι προς το παρόν υπάρχει εμπάργκο στις εξαγωγές ελαιόλαδου από την Τουρκία, μια μέτρηση που ενδέχεται να επαναληφθεί σε περίπτωση χαμηλής παραγωγής.
Το Μαρόκο αποτελεί την αιώνια υπόσχεση για την ελιά στη Βόρεια Αφρική, πάντα απογοητευτική. Η παραγωγή φαίνεται σταθερή στους 80 χιλιάδες τόνους.
Συνολικά, στον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου, η παραγωγή θα πρέπει να είναι παρόμοια, ή ελαφρώς χαμηλότερη, σε σύγκριση με την προηγούμενη σεζόν. Η διαφορά είναι ότι τα αποθέματα είναι σχεδόν μηδενικά και δεν ανέρχονται σε περισσότερους από 300 χιλιάδες τόνους, ένα επίπεδο μόλις επαρκές για να καλύψει τους πρώτους μήνες της νέαςσεζόν, όταν τα επίπεδα παραγωγής του νέου ελαιόλαδου θα είναι χαμηλά. Αυτό θα είναι το παράθυρο κατά το οποίο πιθανότατα θα δούμε τη μεγαλύτερη κερδοσκοπία, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω, με στοιχήματα από εκείνους που κατάφεραν να αποκτήσουν τη ρευστότητα που απαιτείται για την αγορά παρτίδων ελαιόλαδου. Είναι πιθανό ότι τον Οκτώβριο και στις αρχές Νοεμβρίου, ακόμα και απλές ανταλλαγές για 2-3 δεξαμενές θα μπορούσαν να επηρεάσουν σημαντικά τις τιμές.
Πηγή: teatronaturale.it
