Οι νέοι νόμοι για την εξασφάλιση της ποιότητας του ελαιολάδου περιλαμβάνονται στο γνωστό δεκάλογο που έφερε το καλοκαίρι του 2020 ο Ισπανός υπουργός Γεωργίας, Λούις Πλάνας και έρχονται να αντικαταστήσουν το απαρχαιωμένο πλέον βασιλικό διάταγμα του 1983.
Στόχος είναι η εξασφάλιση προστιθέμενης αξίας για το ισπανικό έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, με ταυτόχρονο άνοιγμα της απεύθυνσης στους τελικούς καταναλωτές. Οι νέοι κανονισμοί εισάγουν ένα πλέγμα κριτηρίων που αφορούν στην ιχνηλασιμότητα, την επεξεργασία, την τυποποίηση και την προώθηση των ελαιολάδων.
Για την καταπολέμηση περιπτώσεων νοθείας, οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου θα έχουν στη διάθεσή τους μια ψηφιακή πλατφόρμα καταγραφών που θα επιτρέπει την ιχνηλασιμότητα, ενώ εδραιώνεται και η χρήση μη επαναχρησιμοποιήσιμων φιαλών στην εστίαση. Το σύμπλεγμα αυτό κανόνων έρχεται μερικές εβδομάδες πριν την έναρξη της νέας ελαιοκομικής περιόδου και αναμένεται ότι θα αλλάξει αρκετά τις ισορροπίες στις αγορές.
Να σημειωθεί ότι το φρεσκάρισμα των περσινών ελαιολάδων είναι μια τεχνική δημοφιλής και στις υπόλοιπες ζώνες ελαιοπαραγωγής της Μεσογείου και έπειτα από την αναχαίτισή της στην Ισπανία, δεν αποκλείεται να δοκιμαστεί -έστω στα χαρτιά- και σε Ελλάδα και Ιταλία. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί παρά να δώσει επιπλέον ώθηση στις τιμές των πρώτων ελαιολάδων της χρονιάς, αφού αποκτούν πλέον ένα ουσιαστικό πλεονέκτημα, μειώνοντας ταυτόχρονα και την όποια πίεση από τα αποθέματα προηγούμενων ετών.
