του Λάζαρου Γατσέλου
Αναμφίβολα, όσοι έχουν οραματιστεί κομμάτια αυτής της εξέλιξης και αναβάθμισης βλέπουν τα πάντα γύρω τους να κινούνται με την ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει κάποιος που ζει σε ένα πελώριο βάζο με μαρμελάδα ελιάς αλλάζοντας διαρκώς κατευθύνσεις. Εντυπωσιακό σαν εικόνα από τη μια, επίπονο για όποιον το βιώνει από την άλλη, καθώς το να αντιλαμβάνεται και να διαπιστώνει κάποιος πως πρέπει καθημερινά να συνυπάρχει, επαγγελματικά και κοινωνικά, με πλήθος ασυντόνιστων ταχυτήτων οδηγεί τελικά στο αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα, αυτό της εσωστρέφειας και μόνο. Κανείς δεν επιθυμεί να δρασκελίσει προς τα πίσω με χαρακτηριστικό τρόπο όπως οι Monty Python στην εξαιρετική, κλασική αντιπολεμική ταινία «Τhe ministry of silly walks». Εδώ, θα ήταν άδικο να μπει κάποιος στην απλοποιημένη λογική της επιλογής μεταξύ επιτάχυνσης ή επιβράδυνσης, καθώς το ζητούμενο για την επόμενη ημέρα είναι ο συνολικός συντονισμός μεταξύ οντοτήτων που κινούνται τόσο με διαφορετικές ταχύτητες, όσο και προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Αυτό λοιπόν που κρίνεται ως αναγκαίο είναι ο ορισμός μιας κοινής γλώσσας για τον πυρήνα των προϊόντων, δηλαδή γύρω από την οριοθέτηση κι επικοινωνία της ποιότητάς τους. Η γλώσσα υπάρχει και είναι γνωστή σε όλους αλλά ελάχιστοι άνθρωποι, της ελιάς και του ελαιολάδου, καθημερινά μπαίνουν στη διαδικασία να εκπαιδευτούν για να επικοινωνήσουν, να συμβαδίσουν και τελικά να βγουν από το βάζο με τη μαρμελάδα.
