Ευθύνεται για την καταστροφή µεγάλου µέρους του φυτικού κεφαλαίου, καθώς προσβάλει δέντρα οποιασδήποτε ηλικίας, από µικρά δεντρύλλια έως και αιωνόβια, οδηγώντας είτε σε ολική και µερική ξήρανση, είτε σε απώλεια της αναµενόµενης παραγωγής και για την υποβάθµιση των προσβεβληµένων εδαφών, τα οποία καθίστανται ακατάλληλα για ελαιοκαλλιέργεια για πολλά χρόνια.
Ξεφυλλίστε σε υψηλή ανάλυση το τεύχος 1003 της Agrenda
Η ασθένεια αυτή προκαλεί σταδιακά φραγή των αγγείων, µε παύση ανάπτυξης και καρποφορίας των ελαιόδεντρων και εκδηλώνεται από το Μάρτιο έως και το Νοέµβριο µε δύο τρόπους:
Με τη µορφή του απότοµου µαρασµού (οξεία µορφή ή αποπληξία), όταν προσβάλλεται ολόκληρο το δέντρο. Η αποπληξία χαρακτηρίζεται από γρήγορη ξήρανση κλάδων και οφθαλµών που οδηγούν σε νέκρωση του δέντρου. Η ασθένεια αναπτύσσεται ραγδαία από τα τέλη του χειµώνα έως τα µέσα της άνοιξης (Μάρτιο – Απρίλιο). Τα φύλλα συστρέφονται προς τα κάτω, εµφανίζουν σκούρο χρώµα, αποξηραίνονται και συνήθως παραµένουν επάνω στο δέντρο.
Με τη χρόνια µορφή ή την αργή µάρανση που µπορεί να έχει και τη µορφή της ηµιπληγίας, η οποία προκαλείται κυρίως στα µεγαλύτερα δέντρα. Τα συµπτώµατα εµφανίζονται ευδιάκριτα κατά την άνθηση και εντείνονται, καθώς αναπτύσσονται τα δέντρα και αυξάνουν οι ανάγκες τους σε νερό. Παρατηρείται ένας γενικός µαρασµός, τα νεαρά φύλλα κυρτώνουν, χάνουν το βαθύ πράσινο χρώµα και τη στιλπνότητά τους. Παρατηρείται επίσης νέκρωση ταξιανθιών οι οποίες παραµένουν επάνω στο δέντρο. Ακόµη, αφυδάτωση και νέκρωση καρπών που παραµένουν στο δέντρο µπορεί να συµβεί και λίγο πριν τη συγκοµιδή. Συνήθως ακολουθεί αναβλάστηση από µη προσβεβληµένα µέρη που µπορεί να προσβληθούν τις επόµενες χρονιές. Σε περίπτωση νέκρωσης του ξύλου συνήθως παρατηρούνται δευτερογενείς προσβολές από ξυλοφάγα έντοµα.
Μέτρα αντιµετώπισης
Σύµφωνα µε τους γεωπόνους, η αντιµετώπιση της ασθένειας βασίζεται στην έγκαιρη διάγνωση και πρόληψη µε τον συνδυασµό καλλιεργητικών πρακτικών για περιορισµό της διασποράς του µολύσµατος στον ελαιώνα.
Η χρήση υγιούς φυτικού υλικού για την εγκατάσταση νέου ελαιώνα αποτελεί αναγκαιότητα, ενώ η ορθολογική λίπανση συντελεί επίσης στην καλύτερη φυσιολογική κατάσταση των ελαιόδεντρων. Τέλος, υπερβολή στο άζωτο µπορεί να διευκολύνει τις προσβολές των ριζών.
