του Πέτρου Γκόγκου
Είναι µια µέθοδος την οποία έχουν δουλέψει καλά οι Έλληνες οινοποιοί και µε δεδοµένο ότι λίγο έως πολύ όλοι πλέον συµφωνούν πως το ελληνικό premium ελαιόλαδο κινείται στα βήµατα του κρασιού, αναµένεται µια συντονισµένη προσπάθεια και
Είναι άλλωστε κάτι το οποίο κάνουν εδώ και καιρό µε αξιοσηµείωτη µεθοδικότητα ισπανικές εταιρείες ελαιολάδου, µε αφορµή το άνοιγµα της αγοράς της Ιαπωνίας προ τριών περίπου ετών, όταν ξεκίνησαν οι οµάδες προώθησης των εταιρειών να πειραµατίζονται επίµονα µε το σούσι, προκειµένου να προτείνουν ποικιλίες ελιάς και ελαιόλαδα µε γνωρίσµατα που «να απογειώνουν» όπως λένε τα πιάτα που βρίσκονται στο καθηµερινό µενού των Ιαπώνων καταναλωτών.
Η Μαρία Κατσούλη, Wine and Olive Oil Sommelier.
«Αν θέλουν να κάνουν εξαγωγές, είναι µονόδροµος» θα πει η Μαρία Κατσούλη, Wine and Olive Oil Sommelier, ∆ιαπιστευµένη Γευσιγνώστρια Ελαιολάδου και διευθύντρια του ∆ιεθνούς ∆ιαγωνισµού Ελαιολάδου «ΑΤΗΕΝΑ», στο περιθώριο ενός πρωτότυπου και συνεκτικού σεµιναρίου γευσιγνωσίας ελαιολάδου που διοργανώθηκε στην Αθήνα από τον Σύνδεσµο «Οι Ελληνίδες του Κρασιού». «∆εν µπορείς να πας στον άλλο και να του πεις να το φας µε φέτα και παξιµάδι, γιατί µπορεί απλά να µην το κάνει. ∆εν είναι µαθηµένος. Πρέπει να πειραµατίζεσαι µε τις εκάστοτε κουζίνες των χωρών που θες να προσεγγίσεις» εξηγεί η ίδια, συµπεραίνοντας στο ότι, κάνοντας αυτό, πείθεις και τον άλλο ότι ένα ελαιόλαδο δεν είναι αρκετό για την κουζίνα του, µπορεί να χρειαστεί και άλλες ετικέτες ανάλογα µε τη συνταγή.
Μάλιστα, όσο πιο πρωτότυπος είναι ένας γευστικός συνδυασµός, τόσο πιο καλά εντυπώνεται στους υποψήφιους πελάτες, θα συνεχίσει η ίδια, ξεκινώντας την αφήγηση ενός «παλιού» πλέον του ελληνικού premium ελαιολάδου, ο οποίος προ 20ετίας δοκίµασε να συστήσει το ελαιόλαδο του σερβιρισµένο πάνω σε µους σοκολάτας, έπειτα από παρότρυνση της συνοµιλήτριάς µας. «Ακόµα του το λένε, όποτε τον πετυχαίνουν σε εκθέσεις» συνεχίζει η ίδια.
Οι οµοιότητες µεταξύ κρασιού και ελιάς και η συστολή των ελαιοπαραγωγών
Η ανάγκη προσέγγισης του ελαιολάδου µε τον τρόπο που προσεγγίζουν
οι ειδικοί της γεύσης και της γαστρονοµίας το κρασί, γίνεται πλέον όλο και πιο συχνά αντιληπτή από τους παραγωγούς. «Η διαφορά των παραγωγών ελαιολάδου από τους οινοποιούς, έχει να κάνει µε το ότι οι πρώτοι δεν κυκλοφορούν όσο οι δεύτεροι» θα πει η Μαρία Κατσούλη. Όπως εξηγεί, ενώ οι Έλληνες οινοποιοί έχουν από καιρό διευρύνει τους ορίζοντές τους δοκιµάζοντας νέες κουζίνες, οι παραγωγοί ελαιολάδου παραµένουν πιο εσωστρεφείς. Τα τελευταία χρόνια ξεκίνησαν κάποιοι να συνειδητοποιούν πόσο κοντά βρίσκεται ο κλάδος τους στην εγγενή δηµιουργηκότητα και εξωστρέφεια του κρασιού. Άλλωστε, terroir και τοποθεσία, καλλιεργητική µαεστρία και µεθοδολογία συγκοµιδής και «ελαιο/οινο-ποίησης», αρµονία µε το φαγητό, λειτουργούν µε τον ίδιο τρόπο και στα δύο προϊόντα.
Φωτογραφίες: Γεωργία Καραμαλή
