του Ηλία Ηλιάσκου
Το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται πολλή κουβέντα για το θέμα της ελιάς Καλαμών, την ονομασία της ποικιλίας και τις τιμές της. Άρθρα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, τηλεδιασκέψεις, τηλεοπτικές συνεντεύξεις και αναλύσεις, συναντήσεις και διασκέψεις εκπροσώπων της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης, εμπλοκή βουλευτών και εκπροσώπων ελαιοκομικών φορέων, μελέτες “ειδικών” και καθηγητών, επικλήσεις για παρέμβαση του ΥπΑΑΤ σε ρόλο “μεσολαβητή”. Η Ελιά Καλαμών είναι αναμφισβήτητα ένα απο τα εθνικά μας προϊόντα με ετήσιες εξαγωγές άνω των 200 εκατ. ευρώ, γεγονός που δεν επιτρέπει την άνεση ατέρμονων συζητήσεων. Οι παγκόσμιες αγορές είναι δυναμικές και οποιαδήποτε ελληνική ολιγορία θα επιτρέψει στους διεθνείς ανταγωνιστές να καρπωθούν την τυχόν αποδυνάμωση των ελληνικών θέσεων.Επειδή η ανάλυση της ιστορίας είναι πάντοτε ο καλύτερος σύμβουλος για τον σχεδιασμό μίας στρατηγικής για το μέλλον, ας δούμε την εξέλιξη των γεγονότων σχετικά με το θέμα:
➡ Από τις αρχές του 20ου αιώνα η Ελλάδα ξεκίνησε τις εξαγωγές της ελιάς Καλαμών με την ονομασία “KALAMATA OLIVES”. Το όνομα αυτό γίνεται παγκοσμίως γνωστό χάρη στις προσπάθειες των ελληνικών εξαγωγικών επιχειρήσεων και συνδέεται άρρηκτα με την Ελλάδα. Η προέλευση του προϊόντος ήταν κυρίως από την Λακωνία, αλλά πήρε το όνομα του από το κοντινό λιμάνι εξαγωγής του και τους τοπικούς εμπόρους, την Καλαμάτα, διότι οι υποδομές στην χώρα την περίοδο εκείνη ήταν σχεδόν ανύπαρκτες.
➡ Το προϊόν διαγράφει επιτυχημένη πορεία στο εξωτερικό (90% εξάγεται) και το Υπουργείο Γεωργίας το 1979 με το Π.Δ. 221 που ισχύει μέχρι σήμερα, υποχρεώνει τις εξαγωγικές επιχειρήσεις ελιών ποικιλίας Καλαμών να την εξάγουν με την επισήμανση “CALAMATA” για να προστατευθεί η φήμη του Ελληνικού προϊόντος.
➡ Το 1993 η ΕΑΣ Μεσσηνίας καταθέτει αίτηση για αναγνώριση του προϊόντος σαν ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) με την ονομασία “Ελιά Καλαμάτας” / “Elia Kalamatas”. Στην αίτηση της η ΕΑΣ Μεσσηνίας αναφέρει ότι το όνομα της ποικιλίας του προϊόντος είναι “KALAMATA”. Είναι μία περίοδος που το Υπουργείο Γεωργίας κατακλύζεται από δεκάδες αιτήσεις για αναγνώριση από την Ε.Ε. Ελληνικών προϊόντων σαν ΠΟΠ και ΠΓΕ, μιά και ο θεσμός είναι νέος για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Έτσι αδυνατεί να προβλέψει τις μελλοντικές επιπτώσεις που θα έχει η απόφαση του να προωθήσει στην Ε.Ε. τον φάκελο στον οποίο υπάρχει σύγχυση μεταξύ της Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (Elia Kalamatas) με το όνομα της ποικιλίας (KALAMATA). Η νέα ονομασία ΠΟΠ “Ελιά Καλαμάτας” / PDO “Elia Kalamatas” εγκρίνεται από την Ε.Ε. Το 1996.
➡ Στις αρχές του 21ου αιώνα οι εξαγωγές του προϊόντος γνωρίζουν σημαντική αύξηση και φθάνουν τους 70.000 τόννους ετήσια με σήμανση Kalamata olives / Calamata olives, όπως προβλέπεται από το ισχύον Π.Δ. 221/79. Αντίθετα, οι εξαγωγές του ΠΟΠ “Elia Kalamatas” από την Μεσσηνία δεν ξεπερνούν τους 350 /17 τόννους ετήσια (λιγότερο από το 0,5% της εγχώριας παραγωγής). Νέες ελαιοπαραγωγικές περιοχές της ποικιλίας Καλαμών αναπτύσσονται ταχύτατα κυρίως στην Αιτωλοακαρνανία και την Φθιώτιδα, ενώ και η Λακωνία συνεχίζει να αναπτύσσεται. Αντίθετα στον Ν.Μεσσηνίας η καλλιέργεια της ποικιλίας παραμένει σταθερή.
➡ Παράλληλα με την εντυπωσιακή ανάπτυξη των ελληνικών εξαγωγών με την ονομασία “Kalamata olives”, αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια σε Ευρωπαϊκές αγορές που πωλείται το προϊόν. Τα ελληνικά προϊόντα αρχίζουν να αποσύρονται από τα ράφια των Supermarkets (S/Ms) της Ιταλίας, Σλοβενίας, Γερμανίας κ.α. και να αντικαθίστανται από ίδιας ονομασίας (Kalamata olives) τρίτων χωρών, εκτός Ε.Ε. Ο λόγος της απόσυρσης των Ελληνικών προϊόντων είναι ότι δήθεν το όνομα του προϊόντος (Kalamata olives) παραπέμπει στο προϊόν ΠΟΠ “Elia Kalamatas” και άρα δημιουργεί σύγχυση στους ευρωπαίους καταναλωτές. Έρευνες που ακολουθούν αποκαλύπτουν ότι τουλάχιστον στην περίπτωση της Ιταλίας, ορισμένες αποσύρσεις από τα ράφια των S/Ms προήλθαν έπειτα απο “παρεμβάσεις” ενός Συλλόγου που δημιουργήθηκε στην Μεσσηνία για την προστασία των Μεσσηνιακών Προϊόντων (ΣΥΜΕΠΟΠ), που βλέποντας την καθίζηση του προϊόντος ΠΟΠ “Elia Kalamatas” αποφάσισε να “εκτοπίσει” τα Ελληνικά προϊόντα υπέρ των Μεσσηνιακών, ενώ στην ουσία τα μόνα ωφελημένα αποδείχθηκαν αυτά των τρίτων χωρών.
➡ Ταυτόχρονα στην Ελλάδα μετά από πιέσεις μεμονωμένων φορέων της Μεσσηνίας, αρχίζουν να δημιουργούνται τεράστια προβλήματα σε αρκετές εξαγωγικές επιχειρήσεις της χώρας διότι κάποιες ΔΑΟΚ δεν επιτρέπουν τις εξαγωγές ελιών ποικιλίας Καλαμών (Kalamata olives), γεγονός που αναγκάζει την Πανελλήνια Ένωση Μεταποιητών, Τυποποιητών, Εξαγωγέων Επιτραπέζιων Ελιών (ΠΕΜΕΤΕ) να καταθέσει το 2013 Αίτημα Ακύρωσης του ΠΟΠ “Ελιά Καλαμάτας”, διότι όχι μόνο δεν λειτούργησε σύμφωνα με τον σκοπό για τον οποίο αναγνωρίσθηκε, αλλά δημιούργησε ζημιά στους ελαιοπαραγωγούς και την εθνική οικονομία.
➡ Το ίδιο χρονικό διάστημα 2012-2014, η ΕΑΣ Μεσσηνίας (28/11/2012) κατέθεσε αίτηση Τροποποίησης Προδιαγραφών της ήδη καταχωρισμένης ονομασία ΠΟΠ “Ελιά Καλαμάτας” με βασικό αίτημα την επέκταση της ζώνης του προϊόντος στους όμορους νομούς (Λακωνία, Αρκαδία, Ηλεία).Στις 8/12/2014 υποβλήθηκε νέο αίτημα από τον ΣΥΜΕΠΟΠ, το οποίο δεν στόχευε στην επέκταση της γεωγραφικής περιοχής στους όμορους νομούς, αλλά στην αλλαγή της ονομασίας σε “Ελιά Καλαμάτα” και την συσκευασία του προϊόντος εντός της γεωγραφικής ζώνης της Μεσσηνίας.Στις 23/12/2014 υποβλήθηκε νέο αίτημα από την ΕΑΣ Μεσσηνίας με βασικό αίτημα την αλλαγή της ονομασίας σε “Ελιά Καλαμάτας Μεσσηνίας”, συσκευασία εντός των ορίων της Μεσσηνίας και προδιαγραφές για τον έλεγχο της ποιότητας του προϊόντος. Επισημαίνεται ότι στις 2 τελευταίες αιτήσεις (8/12/014 από ΣΥΜΕΠΟΠ και 23/12/2014 από ΕΑΣ Μεσσηνίας) και οι δύο φορείς μνημονεύουν την συνεργασία τους και η αίτηση του ΣΥΜΕΠΟΠ αναφέρει ότι με την κίνηση τους αντικαθιστούν την /27 προγενέστερη αίτηση της ΕΑΣ Μεσσηνίας (28/11/2012). Αντίθετα η ΕΑΣ Μεσσηνίας αφού ενημερώθηκε για την υποβολή της αίτησης του ΣΥΜΕΠΟΠ, γνωστοποίησε ότι δεν γνώριζε ότι υποβλήθηκε αίτημα τροποποίησης προδιαγραφών από τον εκπρόσωπο του ΣΥΜΕΠΟΠ.
➡ Για να δώσει λύση στο πιο πάνω αλαλούμ από το οποίο γίνεται ξεκάθαρη όχι μόνο η αναξιοπιστία των εμπλεκόμενων φορέων του Ν.Μεσσηνίας αλλά και η πρόθεση τους να ελέγξουν και την ονομασία ΠΟΠ (Elia Kalamatas) και την ονομασία της ποικιλίας (Kalamata olives), έρχεται η απόφαση Αποστόλου στις 26/2/2018 με την οποία εντάχθηκε στον εθνικό κατάλογο ποικιλιών το “Kalamata” ως συνώνυμο της ποικιλίας Καλαμών. Η Απόφαση αυτή ήταν αναμφισβήτητα σωστή και επανέφερε άμεσα την ομαλότητα στις ελληνικές εξαγωγές. Όχι όμως για πολύ………..
➡ Τον Μάιο του 2018 ο ΣΥΜΕΠΟΠ με την συνδρομή της ΕΑΣ Μεσσηνίας και ελαχίστων μεταποιητικών μονάδων του Ν.Μεσσηνίας, προσφεύγει κατά της απόφασης του πρώην Υπουργού ΑΑΤ Β.Αποστόλου. Κίνηση η οποία φανερώνει υστεροβουλία και υποστηρίζεται από σαθρά επιχειρήματα.
Ας τα δούμε αναλυτικά:
- Οι εξαγωγικές επιχειρήσεις του Ν. Μεσσηνίας (η πλειοψηφία των οποίων είναι υπέρ της απόφασης Αποστόλου) δεν θίγονται με την ισχύουσα κατάσταση. Όποια επιχείρηση του Ν. Μεσσηνίας θέλει, μπορεί να εξάγει το προϊόν ΠΟΠ “Elia Kalamatas” (οι ονομασίες ΠΟΠ δεν μεταφράζονται, αλλά ακολουθούν την Λατινική γραφή τους), σύμφωνα με τις προδιαγραφές του προϊόντος. Επίσης μπορεί να εξάγει και προϊόν της ποικιλίας Καλαμών αναγράφοντας το διεθνώς καθιερωμένο Kalamata olives, όπως και οι υπόλοιπες επιχειρήσεις της χώρας. Με την προσφυγή τους οι φορείς της Μεσσηνίας θέλουν να μπλοκάρουν όλες τις υπόλοιπες εξαγωγικές επιχειρήσεις της χώρας από το να κάνουν χρήση του ονόματος της ποικιλίας “Kalamata olives”, όπως έκαναν για περισσότερα από 100 χρόνια. Παράλληλα παρατηρήθηκαν ανεπιτυχείς προσπάθειες από Μεσσηνιακές επιχειρήσεις και Συνεταιρισμούς να καπιλευτούν και τα δυο ονόματα (του ΠΟΠ και της ποικιλίας) για το προϊόν τους. (φωτό Α)(A) /37 Επιπλέον είναι πασιφανές ότι ωφελημένες από την ο μη γένοιτο ευόδωση της προσφυγής θα είναι οι τρίτες ανταγωνίστριες χώρες, οι οποίες εκτός ΕΕ δεν δεσμεύονται για την σήμανση και ονομασία των προϊόντων τους. Δηλαδή στις μεγαλύτερες διεθνείς αγορές ελιών Καλαμών εκτός Ε.Ε., όπως οι ΗΠΑ, Αραβικές χώρες, Αυστραλία, Καναδά, κλπ, οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν θα μπορούν να εξάγουν Kalamata olives, ενώ οι αντίστοιχες Τουρκικές, Αιγυπτιακές, κλπ δεν μπορούν να εμποδιστούν να κάνουν χρήση της ονομασίας αυτής.Παράλληλα είναι γνωστό ότι, επειδή η παραγωγή του Ν.Μεσσηνίας είναι μικρή, περίπου όλες οι επιχειρήσεις του Νομού προμηθεύονται μεγάλες ποσότητες ελιών Καλαμών από άλλους νομούς (κυρίως Αιτωλοακαρνανία, Λακωνία και Φθιώτιδα), αφήνοντας στην κρίση του καθενός την σήμανση του προϊόντος τους όταν το διοχετεύουν στις διεθνείς αγορές.
- Ισχυρίζονται οι προσφεύγοντες Μεσσήνιοι ότι η Απόφαση Αποστόλου άνοιξε τις πόρτες και έδωσε κίνητρο για “δεκάδες χιλιάδες τόννων” εισαγωγές ελιών ποικιλίας Καλαμών και για “ελληνοποιήσεις”.Μάλιστα ορισμένοι Μεσσήνιοι αρθρογράφοι για να εντυπωσιάσουν αναφέρουν ότι η Αίγυπτος είχε αλματώδη αύξηση πωλήσεων Αιγυπτιακών επιτραπέζιων ελιών κατά 138,3% την περίοδο Μαρτίου-Αυγούστου 2020, υπονοώντας ότι η αύξηση αυτή αφορά ελιές Καλαμών! Χωρίς να εξετάζουν ποιές ποικιλίες ελιών αφορά αυτή η αύξηση, σε ποιές χώρες εισαγωγής απευθύνεται και χωρίς να αναφέρουν με ποια χρονική περίοδο γίνεται η σύγκριση της ανόδου.Και επιπλέον αναφέρουν ότι δήθεν μια εταιρεία της Αιγύπτου έκανε εξαγωγές πάνω από 10.000 τόννους ελιές Καλαμών στην Ελλάδα!Όλα τα ανωτέρω επιχειρήματα είναι ανακριβή. Η εισαγωγή αγροτικών προϊόντων είναι νόμιμη και για τις υποτιθέμενες “ελληνοποιήσεις” το βάρος της απόδειξης είναι του καταγγέλλοντος. Σε περιόδους πολύ υψηλών τιμών του προϊόντος στην Ελληνική αγορά, γίνονται περιορισμένες εισαγωγές φθηνότερων προϊόντων με σκοπό την επεξεργασία και επανεξαγωγή τους, εν γνώσει των τελικών αγοραστών για την χώρα προέλευσης τους. Φυσικά ούτε λόγος για εισαγωγές του προϊόντος τον τελευταίο χρόνο (2020) λόγω των χαμηλών τιμών του στην Ελλάδα.
3. Οι προσφεύγοντες Μεσσήνιοι δήθεν κόπτονται για τους παραγωγούς ελιάς Καλαμών και ισχυρίζονται ότι η απόφαση Αποστόλου οδήγησε στην κατάρρευση των τιμών.Και πάλι ατύχησαν. Οι έλληνες παραγωγοί του προϊόντος ξέρουν πολύ καλά ότι τα τελευταία 40 τουλάχιστον χρόνια που αναπτύχθηκε ραγδαία η καλλιέργεια της ελιάς Καλαμών, έχουν εισπράξει τιμές που τους κατατάσσουν στους πιο προνομιούχους Έλληνες αγρότες. Αυτό σίγουρα ισχύει στην Αιτωλοακαρνανία, στην Λακωνία και την Φθιώτιδα, πιθανώς όμως δεν ισχύει στον Νομό Μεσσηνίας διότι η έμφαση εκεί δίνεται στο ελαιόλαδο και όχι στις επιτραπέζιες ελιές Καλαμών. Υπήρξαν πάρα πολλές χρονιές τα τελευταία 40 χρόνια που οι μέσες τιμές του προϊόντος ήταν €1,50 έως €2,50 το κιλό, αποφέροντας στους ελαιοκαλλιεργητές πολλαπλάσιες αποδόσεις του κόστους τους. /47 Αυτό άλλαξε το καλοκαίρι του 2019 διότι παρά την καλή εσοδεία 2018/2019, οι τιμές του προϊόντος ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2018 από €1,50 το κιλό, αναρριχήθηκαν ταχύτατα και “εικονικά” (χωρίς να γίνονται ουσιαστικά εμπορικές πράξεις) μέχρι τα €2,50 το κιλό λόγω της εμπιστοσύνης που έδειξαν ορισμένοι παραγωγοί ελιάς Καλαμών σε δημοσιογραφικές πηγές αμφιβόλου αξιοπιστίας και σε εμπορομεσίτες που αποθήκευαν το προϊόν επιδιώκοντας το εύκολο κέρδος, παραβλέποντας όμως το γεγονός ότι τα ετήσια εξαγωγικά συμβόλαια κλείνονται στην αρχή του έτους. Αποτέλεσμα ήταν ότι, όταν αργότερα οι ελαιοπαραγωγοί θέλησαν να πουλήσουν τα προϊόντα τους, η ζήτηση δεν υπήρχε διότι τα εξαγωγικά συμβόλαια δεν υλοποιήθηκαν και οι τιμές απο το καλοκαίρι και μετά υποχώρησαν σημαντικά. Επιπλέον η νέα ελαιοκομική περίοδος 2019/20 βρήκε την αγορά με πλεονάζοντα αποθέματα και η έλευση του κορονοϊού τον Μάρτιο του 2020 φρέναρε τις όποιες εμπορικές εξελίξεις διότι η αγορά HORECA στην οποία απευθύνεται το 70% περίπου του προϊόντος σταμάτησε. Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι μόνο περιστασιακή μπορεί να χαρακτηριστεί η πτώση των τιμών κατά το τελευταίο έτος.Οι προοπτικές του Ελληνικού προϊόντος παραμένουν θετικές δεδομένης της ποιοτικής υπεροχής του έναντι των ξένων ομοειδών, με την προϋπόθεση όμως ότι δεν θα υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις όπως θα ήταν η ανάκληση της απόφασης Αποστόλου στο ΣτΕ τον Απρίλιο του 2021.
4. Οι προσφεύγοντες Μεσσήνιοι κατά την απόφασης Αποστόλου τονίζουν ότι η Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης δεν κατοχυρώνεται ποτέ και πουθενά στον κόσμο με βάση την ποσότητα, αλλά με βάση τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του προϊόντος που παράγεται στην συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή.Το επιχείρημα τους για την ποσότητα είναι σωστό. Εξάλλου κανείς δεν τους εμποδίζει να εξάγουν ελιές ΠΟΠ “Elia Kalamatas” εφόσον ποσοτικά ανταποκρίνονται στην παραγωγή του Νομού και τις προδιαγραφές του προϊόντος. Αυτό όμως που αφορά την ποιότητα είναι έωλο διότι είναι κοινά αποδεκτό ότι το προϊόν του Ν.Λακωνίας υπερέχει σημαντικά σε σχέση με αυτό του Ν.Μεσσηνίας. Επιπλέον οι Λάκωνες ήταν κυρίως αυτοί που παραδοσιακά προμήθευαν το προϊόν τους για εξαγωγή μέσω του λιμανιού της Καλαμάτας.Επίσης δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι άλλες περιοχές όπως η Αιτωλοακαρνανία και η Φθιώτιδα (μαζί με την Λακωνία) τις τελευταίες δεκαετίες επένδυσαν σημαντικά στο προϊόν και την ανάπτυξη του. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι υπέρ της Απόφασης Αποστόλου τάσσεται εκτός των θεσμικών φορέων ΔΟΕΠΕΛ (Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Επιτραπέζιας Ελιάς) και ΠΕΜΕΤΕ, το σύνολο των φορέων των περιοχών που παράγουν ελιές Καλαμών όπως το Επιμελητήριο Αιτωλοακαρνανίας, το Επιμελητήριο Λακωνίας, οι Δήμοι Μεσολογγίου, Αγρινίου, Στυλίδας, Καμένων Βούρλων, Λοκρών και σύμφωνα με πληροφορίες έπονται και άλλες Περιφέρειες, Δήμοι και Επιμελητήρια που συνειδητοποιούν όψιμα τα προβλήματα που θα προκύψουν σε περίπτωση ακύρωσης της./57
5. Το αίτημα των προσφευγόντων Μεσσηνίων ότι πρέπει να γίνει διερεύνηση για την ύπαρξη πάσης φύσεως ευθυνών σε υπηρεσιακό επίπεδο του ΥΠΑΑΤ που οδήγησαν στην αναγραφή του όρου KALAMATA στο World Catalogue of Olive Varieties το 2000 ως συνώνυμο της ποικιλίας ελιάς ΚΑΛΑΜΩΝ, είναι αν μη τι άλλο υποκριτικό γιατί οι ίδιοι ήταν αυτοί που στην αίτηση τους το 1993 για αναγνώριση του ΠΟΠ “Ελιά Καλαμάτας” αναφέρουν οτι η ονομασία της ποικιλίας είναι KALAMATA. Δηλαδή αυτοί οι οποίοι σήμερα ζητούν την ανάκληση της απόφασης Αποστόλου με την οποία εντάχθηκε στον εθνικό κατάλογο ποικιλιών το “Kalamata” ως συνώνυμο της ποικιλίας Καλαμών, είναι οι ίδιοι που το 1993 εγγράφως βεβαίωναν στην Ε.Ε. ότι το όνομα της ποικιλίας είναι “Kalamata”. Όπως διαπιστώνετε και πάλι, τρικυμία εν κρανίω……Στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι τα τελευταία 100 χρόνια η διακίνηση του προϊόντος στις διεθνείς αγορές γινόταν με την χρήση της ονομασίας KALAMATA olives και το Π.Δ. 221/79 έκανε υποχρεωτική την χρήση της για τις εξαγωγές του. Επιπλέον η ονομασία της ποικιλίας KALAMATA συναντάται πολύ συχνά στην παγκόσμια βιβλιογραφία όπως:1. Μανόλης Αλυγιζάκης, “Επεξεργασία και κονσερβοποίηση της Επιτραπέζιας Ελιάς”, 19822. Γιώργος Μπαλατσούρας, “Η Επιτραπέζια Ελιά”, 19923. A. Garrido Fernandez, M.J. Fernandez Diez, M.R. Adams, “Table Olives”, 1997 4. Ford Rogers, “Olives”, 2002 5. International Olive Oil Council (IOOC), “Cooking with olives”, 1994 6. International Olive Oil Council (IOOC), “World Olive Encyclopaedia”, 1996 7. International Olive Oil Council (IOOC), “World Catalogue of Olive Varieties”, 2000 (φωτό Β)(Β) /67
6. Ισχυρίζονται οι προσφεύγοντες Μεσσήνιοι ότι νοιάζονται τόσο για τους όμορους Νομούς (Λακωνία, Αρκαδία, Ηλεία), όσο και για τις ελληνικές εξαγωγές.Και εδώ όμως “άνθρακες ο θησαυρός” των ισχυρισμών τους. Στο τελευταίο αίτημα τροποποίησης που υπέβαλλαν στο ΥΠΑΑΤ στις 29/9/2020, δεν περιλαμβάνεται γεωγραφική επέκταση στους όμορους νομούς του ΠΟΠ “Ελιά Καλαμάτας”, όπως είχαν ζητήσει το 2012 αλλά μετά υπαναχώρησαν. Όσο για τις ελληνικές εξαγωγές είναι σίγουρο ότι σε περίπτωση ακύρωσης της απόφασης Αποστόλου, θα χαθεί σημαντικό μέρος από τα €200 εκατ. που αποφέρει η ποικιλία ετήσια, προς όφελος ανταγωνιστών τρίτων χωρών (εκτός Ε.Ε.).
7. Τέλος οι προσφεύγοντες Μεσσήνιοι αρέσκονται να ομιλούν για “αποκατάσταση της νομιμότητας”.Ποιάς νομιμότητας; Αυτής που τους βολεύει να κάνουν χρήση και της ονομασίας ΠΟΠ “Ελιά Καλαμάτας” και της ονομασίας της ποικιλίας “Kalamata olives”; Και να γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους όλες τις άλλες περιοχές της Ελλάδας; Δηλαδή να μην μπορούν οι άλλες περιοχές να κάνουν χρήση της ονομασίας της ποικιλίας “Kalamata olives” όπως έκαναν τα 100 τουλάχιστον τελευταία χρόνια; Και όλα αυτά με μόνες κερδισμένες τις ξένες χώρες που παράγουν το προϊόν; Ντροπή!Συμπερασματικά βλέπουμε ότι ένα Εθνικό θέμα όπως είναι αυτό της ελιάς Καλαμών, έχει πάρει διαστάσεις μικροκομματικής πολιτικής και τοπικισμού. Επιπλέον η διαχείριση του αντί να γίνεται από Εθνικούς φορείς του προϊόντος, όπως είναι η ΔΟΕΠΕΛ με γνώση, εμπειρία και συμμετοχή όλων των κρίκων της αλυσίδας του προϊόντος (Συνεταιριστικές Οργνώσεις, Οργανώσεις Παραγωγών, μεταποιητές, εξαγωγείς) και από Επαγγελματικούς φορείς όπως τα Επιμελητήρια που στοχεύουν στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας και των εξαγωγών, σήμερα, άγεται και φέρεται από τοπικούς Συλλόγους και “ειδικούς” αμφιβόλου γνώσης και αξιοπιστίας. Είναι κρίμα γιατί σε μια δυναμική περιοχή όπως της Μεσσηνίας, μια μικρή ομάδα ατόμων αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων και εκτίθεται διαρκώς δυσφημίζοντας την περιοχή τους./77
