του Γιάννη Πανάγου
Οι ακραίες καταστάσεις, τις οποίες διέρχεται ο ελαιοκομικός κλάδος τον τελευταίο χρόνο, αφήνουν ζωηρό το αποτύπωμά τους σε πολλές από τις πρωτοβουλίες για την ανάδειξη της κρυμμένης υπεραξίας της εγχώριας παραγωγής ελαιολάδου. Μπορεί η εκρηκτική άνοδος των τιμών του προϊόντος διεθνώς να δυσκόλεψε τις φιλόδοξες προσπάθειες των τελευταίων ετών στον τομέα του branding, την ίδια στιγμή, ωστόσο, έδωσε το έναυσμα σε χιλιάδες αγρότες να εξετάσουν με διαφορετική, πιο αισιόδοξη ματιά, το μέλλον της ελαιοκαλλιέργειας.
Αν οι χαμηλές αποδόσεις των μεσογειακών ελαιώνων δεν είναι μια συνθήκη που ήρθε για να μείνει, τότε οι υψηλές τιμές παραγωγού μπορεί να δώσουν το έναυσμα για μια ενδιαφέρουσα στροφή στην περαιτέρω ανάπτυξη του ελληνικού ελαιώνα. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι λίγοι αυτοί που εξετάζουν με μεγάλο ενδιαφέρον την επένδυση στον κλάδο, ακολουθώντας μάλιστα μια ολοκληρωμένη προσέγγιση που ξεκινάει από την αναζήτηση περιοχής, περνάει στις ποικιλίες και φθάνει μέχρι τον τρόπο εγκατάστασης, τις καλλιεργητικές μεθόδους και φυσικά τη δημιουργία προϊόντος ταυτότητας με διεθνή στόχευση.
Ειδικά στο θέμα των ποικιλιών, η αναζήτηση που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, δείχνει να καθορίζει σε σημαντικό βαθμό τη δομή των νέων επιχειρηματικών σχημάτων. Το θέμα αφορά κατ’ εξοχήν τις ντόπιες ποικιλίες, στις οποίες και επικεντρώνεται ο στόχος της διαφοροποίησης. Κουτσουρελιά, Κλωνάρα, Γαλανή, Σμερτολιά και άλλες ξεχασμένες για χρόνια ποικιλίες, δείχνουν να έχουν την τιμητική τους στα νέα projects και να συνοδεύονται από την κατάλληλη καθοδήγηση των καλλιεργητών με στόχο πολύ συγκεκριμένα ποιοτικά αποτελέσματα.
Φαίνεται καθαρά πλέον ότι οι πρωταγωνιστές των παραπάνω εξελίξεων στο ελαιόλαδο αρχίζουν να ακολουθούν στενά το βηματισμό που υπήρξε τα τελευταία χρόνια στο κρασί και να διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για μια διαφορετική αποτίμηση της υπεραξίας του προϊόντος, με ενεργούς συμμετέχοντες αυτήν τη φορά, και τους παραγωγούς. Βεβαίως θα απαιτηθεί χρόνος και στενή συνεργασία των κρίσιμων -εν προκειμένω- κρίκων της αλυσίδας αξίας, όμως, όταν φανούν τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας, όλα θα είναι διαφορετικά και κανείς δεν θα μπορεί να την υπονομεύσει.
Μ’ αυτή την έννοια, η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει, εδώ και 10 χρόνια περίπου, αρχικά με το El – Ελαίας Καρπός (elaiaskarpos.gr) και στη συνέχεια με την ετήσια έκδοσης The Top 50 για την ελιά και το ελαιόλαδο, φαίνεται να δίνει καρπούς. Η συντακτική ομάδα της έκδοσης θα συνεχίσει με το ίδιο πείσμα να αναδεικνύει τις πρωτοβουλίες που περιποιούν τιμή στο ελληνικό ελαιόλαδο και να στηρίζει τις ετικέτες που αναγνωρίζουν την πραγματική του αξία.
Το Top 50 του Ελαίας Καρπός κυκλοφορεί σε όλη τη χώρα το Σάββατο 25 Νοεμβρίου.
