Ως μεγάλη δύναμη στον τομέα των ελιών, η Ισπανία διαθέτει σημαντικές ομάδες επιχειρήσεων. Μία από τις μεγαλύτερες είναι η Agrosevilla, που αποτελείται από 12 συνεταιρισμούς που εκπροσωπούν περισσότερους από 4.500 αγρότες. Παράλληλα, είναι μια άτυπη οργάνωση: με ετήσια χωρητικότητα επεξεργασίας πάνω από 40 εκατομμύρια κιλά, με συνολικό τζίρο να υπερβαίνει τα 181 εκατομμύρια ευρώ, αλλά σχεδόν καμία πώληση να μην πραγματοποιείται στην Ισπανία.
«Δημιουργούμε περισσότερες από 60.000 μέρες συλλογής ετησίως και εξάγουμε σε περισσότερες από 72 χώρες σε όλο τον κόσμο», συνοψίζει ο Julio Roda, Διευθύνων Σύμβουλος. «Εξάγουμε το 95%, είμαστε η πρώτη ομάδα που εξάγει ισπανικές επιτραπέζιες ελιές.»
Ιδρυμένη το 1977, η Agrosevilla έχει τρεις αγορές αναφοράς: τις αραβικές χώρες, ιδιαίτερα τη Σαουδική Αραβία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιταλία. Στην Ευρώπη οι πωλήσεις της είναι εδραιωμένες, είναι δύσκολο να αναπτυχθούν και, αντ’ αυτού, βλέπουν έναν μακρύ δρόμο για επέκταση στην Ασία και την Αυστραλία. Με τα καθαρά έσοδά της να αντιστοιχούν στο 13% των πωλήσεών και τα καθαρά κέρδη να ανέρχονται σε περίπου δύο εκατομμύρια ευρώ, οι εμπορικοί φόβοι τα τελευταία χρόνια την ανάγκασαν να αναθεωρήσει τη στρατηγική της.
«Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η κατηγορία των μαύρων ελιών έχει μειωθεί κατά 80% από τότε που επιβλήθηκαν οι δασμοί. Αυτό έχει μειώσει τον όγκο και την κερδοφορία και, πλέον, η λειτουργία είναι πολύ πιο δαπανηρή. Επίσης, προσθέστε τον «αμυντικό προϋπολογισμό» για να εξηγήσετε στο Υπουργείο Εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών γιατί νομίζουμε ότι η επιβολή των δασμών είναι αδικαιολόγητη.» Πέντε χρόνια μετά την ανακοίνωση, ανοίγει τώρα διαδικασία αναθεώρησης για την απόφαση του πρώην Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. «Ο ενάγων, η αμερικανική βιομηχανία επεξεργασίας ελιών, θα συνεχίσει με την αγωγή της και, εκτός αν υπάρξει πίεση από την πολιτική βούληση της ΕΕ, αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί.» Αυτή η πίεση είναι ευθύνη της ισπανικής κυβέρνησης. Έχουμε μια πολύ καλή ευκαιρία με την Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ από την Ισπανία, αυτό το θέμα πρέπει να τεθεί στην ατζέντα.» Ωστόσο, η λύση ακόμα αναμένεται. Οι Βρυξέλλες ανακοίνωσαν τον Ιούλιο ότι θα παραπέμψει τις ΗΠΑ πίσω στον ΠΟΕ επειδή απέτυχαν να ξεπεράσουν το 35% εμπόδιο στις ισπανικές μαύρες ελιές, ενώ αναζητούν μια «φιλική λύση».
Αντίθετα, υπάρχουν άλλοι ορίζοντες με περισσότερες προοπτικές. Τα μέλη του συνεταιρισμού βλέπουν μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη στην Ασία. «Η Νότια Κορέα έχει γίνει η τέταρτη χώρα προορισμού για τις ελιές μας. Η Κίνα γίνεται όλο και πιο σημαντική, αν και ο καταναλωτής δεν έχει ακόμη συνηθίσει τη γεύση των ελιών.» Το ίδιο ισχύει και για την Αυστραλία. «Η κρίση της πανδημίας και η αύξηση των μεταφορικών κοστών έχουν έντονη επίδραση στην κερδοφορία, αλλά πρέπει να καταβάλουμε προσπάθεια», πιστεύει ο Roda. Στη Λατινική Αμερική, ο μεγαλύτερος πελάτης είναι η Βραζιλία. Το 60% της διανομής γίνεται μέσω των ίδιων εμπορικών σημάτων όπως το Coopoliva, το υπόλοιπο προέρχεται από παραγωγή για τρίτους, συνήθως τις τοπικές αλυσίδες σούπερ μάρκετ.
Το λάδι, ένα προϊόν που υπέστη επιθετικές αυξήσεις τιμών στην Ισπανία, συμπεριλαμβάνεται στον απολογισμό των εσόδων ως υπολειπόμενο. Και δεν είναι στα σχέδιά τους να επεκτείνουν την παραγωγή λαδιού. Φυσικά, ο διευθυντής επισημαίνει: «Το λάδι και οι επιτραπέζιες ελιές σχετίζονται. Η ζήτηση για λάδι επηρεάζει την τιμή της ελιάς.» Ωστόσο, πιστεύει ότι η συγκομιδή δεν είναι σε κίνδυνο, καθώς η μετάβαση στην παραγωγή λαδιού δεν είναι τόσο εύκολη. «Η καλλιέργεια των ελαιόδεντρων για τις επιτραπέζιες ελιές έχει μια ισχυρή παράδοση. Ο αγρότης κάνει τη μελέτη του, κατανοεί πλήρως την ανάγκη για το μέλλον, τη μετάβαση από μια παραδοσιακή καλλιέργεια σε έναν εντατικά αρδευόμενο τύπο καλλιέργειας.» Όσον αφορά τα μοντέλα, η Agrosevilla χρησιμοποιεί τις ελιές σε αμέτρητες παρασκευές: εργάζεται με περίπου 3.500 αναφορές, ένα τεράστιο απόθεμα. Η εργοστασιακή μονάδα La Roda επεξεργάζεται περίπου 80 εκατομμύρια κιλά ετησίως και απασχολεί 450 άτομα.
Ο μέσος όρος συγκομιδής επιτραπέζιων ελιών στην Ισπανία είναι 550.000 τόνοι. Πέρυσι ήταν 420.000, επισημαίνει ο διευθυντής, και η πρόβλεψη ότι αυτή η σεζόν θα βελτιωθεί σε σχέση με την προηγούμενη είναι αβέβαιη. Πρέπει να συνηθίσουμε σε μικρότερες ποσότητες; «Ας ελπίσουμε όχι,» αναστενάζει ο Roda, αλλά δεν κρύβει το γεγονός ότι «η Ισπανία έχει σοβαρό πρόβλημα με τη συλλογή περίπου 400.000 τόνων» επειδή έχει πολύ σημαντικούς ανταγωνιστές στην Αίγυπτο, το Μαρόκο, την Τουρκία και την Ελλάδα.
«Οι προβλέψεις για το μέλλον δείχνουν ότι η κατάσταση της ξηρασίας μπορεί να επιδεινωθεί, αλλά ο αγρότης λαμβάνει μέτρα για να ανακουφίσει αυτήν την κατάσταση.» Ωστόσο, αυτό δεν θα είναι δυνατό χωρίς ένα υδρολογικό σχέδιο που να ανακατανέμει το όλο και πιο περιορισμένο νερό. «Υπάρχουν περιοχές που θα υποφέρουν. Πρέπει να υπάρχει μια κοινή οπτική, που να προσφέρει μια κοινή λύση σε ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Οι μεροληπτικές ή βραχυπρόθεσμες λύσεις δεν είναι λύσεις. Εδώ υπάρχει ένα βαθύ, δομικό πρόβλημα που απαιτεί συναίνεση και μακροπρόθεσμο όραμα.» Τους προσφέρουν, λέει, μια «μακροπρόθεσμη προοπτική για τον ελαιώνα». Και αυτό συμβαίνει μέσω της πρόσβασης σε αυτές τις 72 εξαγωγικές χώρες. Αλλά θέλουν, επίσης, να εστιάσουν ξανά στις προσπάθειες πώλησής τους στην Ισπανία. Με χρέος στο 1.5x το Ebitda, έχουν ένα κίνητρο για την αύξηση της παραγωγικής τους ικανότητας κατά 20%. Παρόλο που επικεντρώνονται σημαντικά στην τραγανή ποικιλία Hojiblanca, προτίθενται να επεκτείνουν την παραγωγή τους για να περιλάβουν επίσης τις ποικιλίες Manzanilla και Gordal. Και όλα αυτά με τη σκέψη να αναπτύξουν πιο ανθεκτικά φρούτα έναντι αντίξοων καιρικών συνθηκών και υψηλών θερμοκρασιών.
Πηγή: nationworldnews.com
