Σύµφωνα µε το ρεπορτάζ, ήδη η Κρήτη έχει υπερβεί το ψυχολογικό όριο των 3 ευρώ το κιλό, µε τη Λακωνία πλέον να κατευθύνεται προς τα 3,20 ευρώ το κιλό, υπό την προϋπόθεση ότι µέσα στις επόµενες εβδοµάδες η εστίαση πανευρωπαϊκά θα ανοίξει εκ νέου τις πόρτες της. Τις επόµενες ηµέρες τα τυποποιητήρια αναµένεται ότι θα επαναξιολογήσουν τις ανάγκες τους, ενόψει και της τουριστικής περιόδου.
Πάντως αξίζει να σταθεί κανείς στο γεγονός ότι µέχρι σήµερα η εγχώρια αγορά αδυνατούσε να ακολουθήσει τους ρυθµούς των υπόλοιπων χωρών. Πρόκειται για µια ετεροχρονισµένη αντίδραση που δεν µπορεί παρά να οφείλεται στην αγκύλωση παραγωγών και συνεταιριστών στις διαθέσεις των Ιταλών εισαγωγέων ελλείψει κάποιας στρατηγικής για τον κλάδο, η οποία όλο δουλεύεται και ετοιµάζεται και όλο σε κοινότυπες θεωρίες µένει.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η µέση τιµή ελαιολάδου στη βιοµηχανική Ισπανία διαµορφώνεται πλέον στα 3,03 ευρώ το κιλό, µε τα extrissima της Ιβηρικής να προσεγγίζουν πλέον τα 4 ευρώ το κιλό. Τα αντίστοιχης ποιότητας ελληνικά ελαιόλαδα φεύγουν από τα εργοστάσια µε την οριακή τιµή των 3 ευρώ το κιλό, που κι αυτή ακόµα δεν έχει εδραιωθεί σε όλες περιοχές.
Την ίδια στιγµή, η Ιταλία έχει πλέον σταθεροποιηθεί πέριξ των 5 ευρώ το κιλό, ωστόσο εφόσον ανταποκρίνονται στην πραγµατικότητα εκτιµήσεις που θέλουν τα τελικά αποθέµατα της χώρας να φτάνουν τους 70.000 τόνους ως το τέλος της τρέχουσας περιόδου, τότε προµηνύεται νέα ανοδική κινητικότητα που δεν αποκλείεται να επεκταθεί και στην επόµενη περίοδο.
Σε κάθε περίπτωση, τα θεµελιώδη της αγοράς ελαιολάδου δείχνουν εµφανή βελτίωση σε ολόκληρη την Ευρώπη, µε την κατανάλωση να έχει ενισχυθεί σηµαντικά το τελευταίο δωδεκάµηνο, ενώ στο µεταξύ δροµολογείται και η άρση των αµερικανικών δασµών στο ισπανικό ελαιόλαδο, κάτι που δεν µπορεί παρά να αποσυµφορήσει περαιτέρω την ενδοκοινοτική αγορά.
