του Πέτρου Γκόγκου
Μέχρι στιγµής η εικόνα από τους ελαιώνες της χώρας έδειχνε ανησυχητική µείωση των αποδόσεων καρπού σε λάδι, κάτι που χρήζει να αναγνωστεί σε συνδυασµό µε την έντονη ακαρπία σε περιοχές της Κρήτης, της Μεσσηνίας και της Κεντρικής Ελλάδας.
Η χρονιά είναι όψιµη µε τα περισσότερα παραγωγικά κέντρα να προγραµµατίζουν το µάζεµα της ελιάς στις αρχές Νοεµβρίου, κάτι που γεννά προσδοκίες στους παραγωγούς για βελτίωση των αποδόσεων αλλά και της ποιότητας έπειτα από τις τελευταίες βροχοπτώσεις που φούσκωσαν τους καρπούς. Εκείνη την περίοδο θα φανεί το κατά πόσο η προσφορά µπορεί να διαµορφώσει ισορροπίες ώστε µεγάλο τονάζ να «φύγει» σε τιµές άνω των 4 ευρώ το κιλό, επίπεδα που επιτρέπει µέχρι στιγµής η αγορά για τη φετινή παραγωγή.
Σε κάθε περίπτωση άνθρωποι της αγοράς ξεκαθαρίζουν ότι για τη νέα ελαιοκοµική περίοδο δεν δικαιολογούνται χαµηλές πτήσεις στις τιµές παραγωγού. Από την άλλη αναπτύσσεται µια επιχειρηµατολογία που θέλει την κατανάλωση να περιορίζεται λόγω επιχειρούµενων ανατιµήσεων στην τιµή στο ράφι. Όπως εξηγεί στην Agrenda στέλεχος του εγχώριου κλάδου, οι όποιες ανατιµήσεις έχουν να κάνουν µε ετικέτες που στα χαρµάνια τους χρησιµοποιούσαν πολύ φθηνά ελαιόλαδα, τα οποία ενισχύθηκαν στον προηγούµενο κύκλο ανόδου. «Είναι καιρός οι ελεγκτικοί µηχανισµοί του κράτους να στραφούν στις προσφορές και στα φθηνά έξτρα παρθένα ελαιόλαδα που κυκλοφορούν. ∆εν γίνεται το 5λιτρο, που σηµαίνει 4,6 κιλά περίπου να στοιχίζει 15 ευρώ, γιατί είτε η βιοµηχανία και το σούπερ µάρκετ χάνουν πολλά λεφτά ή δεν είναι αυτό που λένε» σχολιάζει.
Με άλλα λόγια, ποιοτικά ελαιόλαδα που µπαίνουν σε ποιοτικές ετικέτες φαίνεται πως ήδη έχουν εισέλθει σε µια περίοδο απαγκίστρωσης από τα εµπορικά τεχνάσµατα Ιταλών και Ισπανών µεγαλοµεσιτών. Σχετικά µε τις τιµές στις γειτονικές χώρες, η ιταλική αγορά πληρώνει 4,50 ευρώ για τα συµβατικά και µέχρι 5,20 ευρώ για τα βιολογικά έξτρα παρθένα. Σε ένα εύρος τιµών από 3,50 έως και 4 ευρώ το κιλό αναµένουν οι οργανώσεις παραγωγών της Ιβηρικής ότι θα κινηθεί η αγορά για το ισπανικό ελαιόλαδο, επικαλούµενες µια µείωση της παραγωγής κοντά στο 15% για το σύνολο της χώρας.
